18 een Engelse bomaanval op de burgerbevolking van een plaats in het Westen des lands plaats gevonden. Uit grote hoogte strooiden de Engelse luchtpiraten een aantal brisantbommen boven een woonwijk van deze plaats omlaag, waardoor een reeks woonhuizen volkomen werd vernield en talrijke huizen werden beschadigd. Naar tot nu toe werd vastgesteld zijn hierbij 32 burgers gedood en 16 gewond. Schade aan militaire doelen is door deze zinloze aanvallen niet aangericht'. (In werkelijkheid waren er 33 doden, 42 zwaar- en 40 lichtgewonden). Hobeinstraat 24-4-1942. Duitse troepen assisteren luchtbeschermingsdienst Dit was koren op de molen van de Nazi-propaganda. Niet voor niets hingen overal aanplak biljetten met de aanklacht: 'Engelsche vliegers kennen geen genade' met het angstaanjagende beeld van vluchtende mensen en kinderen. Hoe konden ze hebben misgegooid? De veronderstelling van een leraar dat ze vanuit de lucht de Wandelpier voor havenhoofd hadden aangezien en het Haventje van Meyer en de Spui- boezem als binnenhaven werd door ons weggehoond. Wij konden ons niet voorstellen dat onze geallieerde vrienden zich zo zouden hebben vergist. Bovendien was hij in onze ogen tamelijk pro-Duits. Door het openen van de geallieerde archieven is nu ook iets van de aanvallers bekend geworden. Twaalf Boston bommenwerpers van het 226e squadron waren opgestegen van het vliegveld Swanton Morley in Norfolk. Na een vlucht van 220 km. over de Noordzee deelden ze zich in twee formaties van zes op 4500 en 5000 meter hoogte onder leiding van Squadron leader Kennedy en Wing Commander Surplice. Vlissingen lag vredig voor hen in de voor jaarszon. Niets wees er op dat de Duitsers hen hadden opgemerkt. Er was geen afweervuur en er waren geen vijandelijke jagers in de lucht, zodat zij ongestoord hun 'bomrun' konden inzetten. Op deze hoogte moesten zij de bommen al 2500 meter voor het doel afwerpen. Ieder vliegtuig een rijtje van vier bommen G.P. van 500 pound. Toen ze boven de stad vlogen zagen ze de inslagen recht onder zich en ze schudden door de drukgolven. Er was geen reden tot grote tevredenheid. Wel keerden ze allen veilig terug op de basis, maar bijna alle navigators

Tijdschriftenbank Zeeland

de Wete | 1978 | | pagina 20