6
Mokkend liepe ze saemen rechtuut, rechtan nae de boelevaerd. Siene liep hijgend achter de
kinderwaegen en Merien keek stikum nae de vrouwlui. Ie docht bie z'n eige: 'Ier binne barre
knappe wuven!'
Opêens zei Siene: 'Gosters voo de waereld Merien, noe dienk 'k daer neeë mae noe ek
dan 's vergete om 't petroliestel uut te blaezen'.
'Da's ok stom van je', zei Merien.
'Stom, stom?, wat stom? jie d'r dan over gedocht?'
'Noe dan binne we aollebei stom gewist', zei Merien. 'Affijn, 't uus is verassereêrd'.
Om aolf twaolleve ouwen tied stong de fermielje voo 't standbeeld van De Ruijter.
'Watte poöten eit die veint toch', zei Siene, 'en 'n lich^em!' 'En dat binne noe de kenonnen,
die atte ze opgevischt zei Merien. 'Kiek zè d'r 'n kranse en aol biegeleid. D&'s zeker omdat
'n zó vee goeie diengen gedaen eit'.
'Moeder', schreeuwde Bram opeens, 'k bin zó benauwd. Gauw weggae, 'n boöze veint. Gae
noe toch vaoder!'
Ze slenterden de Boele over, bewonderden de zeeë, keke nae die schaemteloöze diengen van
aol die wuven en veinters in 't waeter en kwamme langs 't beeld van Frans Naerebout. 'Dae
atte ze noe niks an vonde', eindelienge bie 'n groóte erreberge.
'BRITTANNIA', las Diekmans. 'Heu Siene, ier motte we weze öor. Plekke is t'r zatters. Laet
de bennewaegen mè staen en neem 't brood mè mee. Melk zulle z'ier wè dienk 'k'.
'De broodzak', zei Siene, 'o jao wae is die noe beland?' 'Vaoder', riep Piertje, 'k zö'n
oenger'.
'Noe wae is noe 't brood?'
'Wat brood. Ik docht dae jie dae voo gezurgd k''Wien z'n werk is dat?'
De bennewaegen wier aelemaele deurwoeld, de dekens vloge over het voorplein van 'Brittan-
nia', mè 't broódzakje was nie te vinde. Ze keke nae mekaere, scholde en keve, totdat Merien
de stad ingong om brood en 'n pakje margeriene te koöpen. Aolemaele kosten op 't sterfuus.
'Noe zum'men dae mè ingae', zei Merien, toen 'n vrom kwam.
Ze liepe deu groöte zaolen en gangen totdat d'r eindelienge 'n kelner nae zulder toekwam die
vroog: 'Wat zal het zijn?', waerop Merien antwoordde: 'Me zouwe onze boterammen ier 's
op wille eten. Geef ons 'n bak koffie'.
Toen ze goed en wel an 't eten waere kwaeme d'r 'n paer sportlui verbie. 'E m'n eden!, schrok
Siene, 'wao bin dat noe voo menschen? Kiek noe toch 's Merien. 'n Meid mee 'n broek an!'
Diekmans zette groote oogen op en zei: 'k Gloöf zöwaer dao die uut Medemblik ontsnapt
binne of anders uut 'n spil. Wat zou dat noe beduuë ee, mee dat schopje en die kruke op d'r
rik? Affijn, Siene,ge mot d'r mè glad nie nae kieke', mè Merien z'n oógen wiere toch telkens
naer het sprtpaer getrokke.
't Is schaemteloös oór. Gin maouwen in zulder jak en 'n broek an, en die veint ei ok zö'n
oarig ondervestje an en aolleve koussens. Dao zulle d'r wè uut 'n spil weze dienk 'k'.
'Dao zk wè', zei Siene, 'mè 't is aeveloös'.
Toen ze gegete en gedronken ao, was 't zówaer drie ure ouwen tied. Den tied vloog om. Ze
stapten dus op, naedat Merien afgerekend ao, hetgeen tusschen aekjes belange nae nie
meeviel, en gienge toen varder de stad bekieke. En werm dat 't was en zwêete! en dat dat
sjouwen mee de kinderwaegen. Mè as 't fekansie is doe je meêr as anders.
In 't Zuud-Westen kwam d'r 'n donkere wolleke opzette. 'Gae mè gauw mee', zei Merien,
'me zulle nog onweer griege ok. Laeten we den tram wee mè opzoeke'.
naedat ze d'r eigen bienae 'n aop geloöpen ao zonder den tram te vinden, kwaeme ze dan toch
eindelienge op 't Betje Wolfplein uut. Net voordat de buuë losbarstte zaete ze in den tram.
Nae tante Tanne zouwe ze noe mè nie gae, mè ze zouwe zó gauw meugelijk den ooto opzoeke
nar 't Wolfersdieksche Veêr.
Dat liep aolles vlot van staepel, hoewel Merien van essentende moste stae, omdat de bus zó
vol was.
's Aevens om zeven ure stonge ze wee op de stoepe op Kurt'jeen. Ze toen de kinders nae
