OUDE MOERBEIBOMEN [II]
22. 'je knauwt as 'n katte die witte bonen eet'. Dat gaat er niet zo lekker in als bij de vorige
uutdruksels. We noemen het ook: eten met lange tanden.
23. 'k bin 't zo beu as gespoge spek'. Dit is nog met meer tegenzin. Sterker kan de afkeer
niet uitgedrukt worden.
24. 'je kiest van pêêrebroaje en je vier leid uut'. Deze uitdrukking komt niet voor in het
Zeeuws woordenboek. Het heeft niet zo zeer met eten te maken, maar meer met het
klaarmaken ervan. Peren of appels werden wel in de oven gebraden of in het haardvuur,
maar dan moest het vuur natuurlijk niet uit zijn. Een bluffer werd dus met dit uutdruksel
terecht gewezen.
25. 'ik bin 'n Weskappelaer'. Dit zei men, als men na de maaltijd direkt wegging. Men vond
dat ongemanierd. Om de Westkappelaars niet te kwetsen, wordt het in het Zeeuws woor
denboek zo uitgelegd: als de inwoners van Westkappel in een ander dorp op bezoek
waren, moesten ze in verband met de grote afstand vroeg weggaan.
Hiermee besluiten we onze maaltijd van uutdruksels en ik zeg 'welbekommetje'.
Ik wil nog even terugkomen op de uitdrukking nr. 13 in de vorige Wete. Daar stond: 'je zit er
bie vó gist en kniewaeter'. Dat moet natuurlijk zijn: 'vó gist en kneewaeter'. Toch weer dat
drukfoutenduiveltje! 'k Hoop dat het deze keer uitgebannen is.
H.G.J.de Meij
De mededeling over oude moerbeibomen in 'De Wete' van januari 1979 heeft een aantal
reacties van leden opgeleverd. De meest enthousiaste van W.P. Roose behandel ik hierna,
omdat Veere de kroon spant in het bezit van moerbeibomen! Er staan er heden nog in de
pastorietuin van de Ned. Hervormde Kerk en in de tuin van de vroegere woning van de
kunstenaar Dirk van Gelder in de Oomstraat. Dit pand is overgegaan op een andere eigena
res. Deze trof een zwarte moerbeiboom aan in de tuin en zij kwam op het idee zijderupsen te
gaan kweken. Dat voornemen kon nog niet worden uitgevoerd, omdat zij nog gebonden is
aan haar tegenwoordige woonplaats Breda, doch zij heeft alvast enkele nieuwe, witte moer
beiboompjes geplant in die tuin. Op de bladeren van de witte moerbeibomen gedijen de zijde
rupsen beter. Tenslotte had de eigenares van de Schotse huizen, de Duitse Alma Ochs, later
na het aannemen van de Engelse nationaliteit Alma Oakes genaamd, naar is gezegd in de
vorige De Wete óók een zwarte moerbei in haar tuin. Bij het plukken van de sappige vruchten
kreeg zij uiteraard ook rode vingers, die moeilijk te verwijderen vlekken veroorzaakten in
haar kleren. Om dit nu te beperken droeg zij bij het moerbeien plukken altijd een schort met
veel rood erin verwerkt, want daar zag je de vlekken niet op!
Dit alles wordt ontleend aan een mededeling van mevrouw Van Nieuwenhuyzen, die beste
relaties met Veere heeft.
Ons lid A. de Kok uit Domburg vestigde de aandacht op een nog bestaande moerbeiboom in
de Brouwerijstraat te Oostkapelle bij pension De Moerbei. Ons lid Van der Hoeven uit Vlis-
singen wist vroeger een moerbei te staan in de Korte Zelke, een andere in de Kolvenierstraat.
Al zijn de moerbeien zeldzaam geworden, in Engeland staan er nog vele in oude (kasteel) tui
nen. Onze secretaris brengt steeds na een zomervakantie in Engeland moerbeien mee, die daar
gemakkelijk te plukken zijn.
Ook in China is de zwarte moerbei algemeen, volgens literatuur. In de Kortschrift-uitgave van
20
