EEN SCHOOLREISJE IN 'T JAAR 1930
Toch was mijn afdaling model, vergeleken bij die van de werkman, die tijdens zijn bezig
heden naar beneden viel; hij was wel sneller dan ik, maar moest zijn afdaling met een nat pak
bekopen. Als men weet, dat de diepte van de Dokkade ter plaatse krap 7 meter is, mocht het
een wonder heten, dat hij niet diep in de modder was gedrongen. Hij zwom geschrokken,
maar dankbaar voor de goede afloop, naar de kant.
Natuurlijk is het verleidelijk, uit te weiden over wat er zoal gebeurde in het laatste gedeelte
van het tweede decennium, doch naar mijn mening ligt dit buiten het bestek van dit artikel in
een heemkundig blad. Alleen mag niet onvermeld blijven, dat het leven zich toen afspeelde in
een paradijs, in de tuin van Zeeland, zoals Walcheren toen terecht genoemd werd en door
hen, die veertig jaar of jonger zijn, nimmer is gekend. Bij elke wandeling langs kronkelende
wegen en weggetjes, over de voetpaden en vlondertjes, hoorde en zag je allerlei vogels. Op
stille avonden was een nachtegaal geen zeldzaamheid, al werd die dan wèl overstemd door de
millioenen 'zeeuwse nachtegalen', die de sloten bevolkten. Maar dat is alles verleden tijd en
komt nooit meer terug!
H.G.F. Sasburg
Bij de opening van de nieuwe Chr. Lagere School te Vrouwenpolder werden gedeelten voor
gelezen uit een gedicht van mevr. Van Sparrentak-Poppe. Zij is een oud-leerlinge van die
school en geeft in dit gedicht een uitvoerig verslag van een echt Walchers dorpsschoolreisje uit
vroeger jaren. Ik meende dat dit ook echt iets was voor onze lezers en met haar toestemming
wordt het thans geplaatst. Van Uw kinderen, kleinkinderen of buurtkinderen hebt U mis
schien al een verslag gehad over het schoolreisje van 1979. Een verslag uit 1930 is ter vergelij
king wel eens aardig.
J.L.
De durpsstraete is vol geluud
't Is allefviere; de schoole die gaet uut!
De guus bin uutgelaete en blieë:
Hoera! Ze motte morrege deur 't land gae rieë!
Ze deeë dat in vroeger daegen
Nog mee een paerd en verewaegen.
Die dat bezat, die ree
En nam de kinders van een ander mee.
Bè en Piet, Sien en Kees van Jan de Witte,
Die aole viere op schoole zitte,
Bin morrege ok van de partij
Want ulder vaoder eit een paerd en een gerij 1)
Op weg naer uus, zo alverwege,
Komt kleine Wim z'n broers en zusters tegen
En vertelt: 'De bakker ei koeken gebakke
Die aolemaele an mekaore plakke!
En d'r is een man gewist, mee limenaode!
Zo vee, da ze wè duuzend flessen aode!'
20
