komen. Ondertussen was het af en toe luchtalarm, maar daar stoorde niemand
zich aan. Het lokte eerder mensen naar buiten om te kijken en te praten tot een
politieagent mij ergens naar binnen stuurde. Op het stadhuis zeiden ze dat mijn
vader op de gewone tijd moest komen. Op de terugweg kwam ik langs de
drukkerij van Van de Velde. Daar stonden veel mensen de bulletins te lezen, die
achter de ramen waren opgehangen.Een er van luide:'Het algemeen Hoofdkwar
tier deelde ons hedenochtend om 5.15 het volgende mede Van drie uur af hebben
Duitse troepen de grens overschreden. Vliegaanvallen zijn geprobeerd op enkele
vliegvelden. Weermacht en afweer zijn paraat bevonden. Inundaties voltrekken
zich volgens plan. Voor zover bekend zijn tenminste zes Duitse vliegtuigen neer
gehaald. Later stond er ook dat er vier Duitse pantsertreinen in de lucht waren
gevlogen.Om half acht kwam onze patrouilleleider vragen of ik koerier wilde
worden bij het ziekenhuis Bethesda. Ik ben het gaan vragen en het mocht van mijn
ouders op voorwaarde dat ik om het uur even thuis kwam kijken. Ik heb toen snel
mijn padvindersuniform aangetrokken.Alles lag klaar en de das was gestreken
want de volgende dag zouden wij het Pinksterkamp naar het Loefkamp bij
Zoutelande gaan.Alle voorbereidingen waren getroffen en het kampgeld was
betaald. Maar nu was het oorlog en het kamp zou morgen wel niet doorgaan. Op
de Oprit stonden de mensen krijttekentjes van de muren te schrobben. Woensdag
of donderdag waren er meisjes aan de deur geweest met een beetje accent, die
Persil e.d. probeerden te verkopen. Zij zetten dan met krijt een kruisje op de
muur waar ze geweest waren. Er gingen geruchten dat dit aanwijzingen voor de
parachutisten waren. Onder aan de oprit werd ik tegengehouden door een
Hollandse soldaat. Hij vroeg me wat ik doen ging. Ik zei dat ik koerier was bij
Bethesda. Hij zei toen Doe je plicht' en ik mocht doorrijden. In het ziekenhuis
was er niet veel koerierswerk te doen. Af en toe een boodschapje en verder schoon
maken en allerlei karweitjes. Met zijn allen rond een zinken teil aardappelen
schillen met je padvindersdolk of met je zakmes. Repen bruin papier over de
ramen plakken zodat de scherven niet naar binnen zouden vallen als er een bom
viel. Ook moesten we grote vellen zwart papier knippen en op de lichtvensters
in het dak van de operatiekamer plakken om die te verduisteren. In de loop van de
dag hoorden we dat er veel Franse troepen en materiaal in de haven werden
ontscheept, maar wij mochten er niet naar toe. In de loop van de middag raakten
we het gevoel voor tijd kwijt omdat we zo vroeg waren opgestaan en omdat er die
dag al zo vreselijk veel was gebeurd. Toen ik 's avonds thuis kwam vertelde vader
dat er 's middags een brandbom op het dek van de 'Zwarte Zee' onze grootste
zeesleper terecht was gekomen. Hij lag aan de Houtkade te wachten om nog niet
afgebouwde torpedobootjager 'Isaac Sweers' naar Engeland te slepen. De brand
was echter geblust en er was weinig schade. In die buurt waren meer
brandbommen gevallen, 's Nachts mochten we gewoon thuis gaan slapen, maar
de volgende morgen moesten we weer terugkomen. Toen we in het ziekenhuis
klaar waren zijn Jan Taillie en ik naar de haven gegaan om de aankomende Franse
troepen te zien. Ze zagen er allemaal moe uit met een baard van een paar dagen.
Ze hadden verschillende mascottes bij zich, meest honden. Ze hadden geweldige
grote veldflessen bij zich met een brede en een smalle tuit. Zodat ze een straal wijn
achter in hun keel konden spuiten. Sommigen steunden onder het lopen op
kunstig uitgesneden stokken. Anderen hadden hun fietsen bij zich, meest
racefietsjes waar ze hun hele bepakking aan hadden gehangen. Wij riepen steeds -
'Vive la France' en sommige burgers deelden cigaretten uit waar ze erg dankbaar
voor waren. Wij hadden bij drogisterij 'De Vijzel' toeristenkaarten van Zeeland
gehaald, die je bij Nivea cadeau kreeg.
21
