Erremuuse vrouwen lope rond te neuzen, mee kleine guus* an d'r keuzen*. Die ööre uutgetrokke*, deur butenlandse 'êêren, somst wè ienkele keren. Een engelsman gieng net probere, een stel uut te portretteren. Toe Blaes en Grietje wees is flienk, en lacht is even naer dat dienk. Noe even stille stae, wan anders neemt die man je mee, baste moeder Kee. De foto is klaer, een geldstil wisselt gauw van eigenaer. Me zun een eindje verder gae, dan zie je aol die boeren stae. J'ei 'ier niks gin burger 'eren, aolles loopt 'ier in boere-kleren. De bluffers mee t'r 'oedje schêêf gericht, buuk vöruut en de zilvre broekstikken op 't zicht. Ze praote over 't vêê en over 't weer, over de pries van d'aerepels en zó meer. Me kun nie verder, ze wieke nie uutêên, wan aolle boeren 'ebbe 'ier een eigen stêên. Je vindt, da je weinig joenk'eid* 'ier zag? Dat klopt, die bin ienkel vrie mee Liesjesdag*. Vö de baos was 't mêêstal gin verlet, wan dikkels regende 't dan net. Dat was êên keer in 't 'alf jaer, nou, dan stienge ze d'r vö klaer. Ze krege van zes maenden uure opgeteld, somst wè 'onderd gulden, zö vee geld. Di kwam dan kost en inweuning nog boven, je kan dat noe 'aest nie geloven. Bèl kiek, daer ei je nichte Janna nog, da 's lank gelee oe maek je 't toch? Ocj j'ei mekaore zö vee te zeien, over d'oenders doe zö weinig leien. En weet je da Jaone grööte verziete wil gaen 'ouwe? En Stien d'r dochter moe gaen trouwe! Zö wat verpraote m'onze tied, je bin zö een kwartiertje kwiet. Me zun is koeken ingèslae en dan ni d'achterkaemer van Rieverjère gae. Je weet wè, die wienkel vö de boeredracht, waer gratis koffie op ons wacht. As je klaer bin, nie stiekum weglope, mè vö je fesoen ook iets kope. Een keus of schorte, beuk of doek, sijette, een boezeroen of pilo vö een broek. Visvrouwen buten op de stoepe, 'öör je aolan* gornet* roepe. 8

Tijdschriftenbank Zeeland

de Wete | 1981 | | pagina 10