GEEN KATTEN OP TAEFEL
ver buiten de dorpskom gelegen. De bus reeds sneller, had niet te rangeren
voor vrachtvervoer - in het najaar de suikerbieten, hetgeen altijd wel een
oponthoud van een klein half uur voor de avondverbetering opleverde - doch
de bus was wel iets duurder. Een scholierenkaart kostte 15 cent per rit. De bus
had dan ook aanvankelijk weinig passagiersaanbod te verwerken, ook al
stopte hij overal waar maar een adspirant-reiziger zich meldde.
Doch per 1 januari 1938 werd de lijn opgeheven en - rampzalige gebeurtenis -
ook de rails werden opgebroken. Dat hebben wij geweten, in de jaren 1940 en
later. In de Noordelijke provincies lag het railnet er nog, toen de tram ook
daar in de oorlogsjaren weer in gebruik werd genomen. Bij ons was dat niet
meer het geval. Het vervoer tussen de dorpen vond nu met overvolle bussen
plaats. Later was achter de bussen een afzonderlijk karretje - een houtgas
generator - aangehaakt. Zelfs op dit wagentje stonden soms nog mensen. Als
men maar vervoerd kon worden.
Wat hebben wij onze goede, trouwe, gezellige, warme en rokerige tram toen
gemist.
Jannetje van 'Plantlust' ao kennisse gekrege an een joengen. Noe jae, kennis-
se, ze kende um a lank, wan z'ao d'r mee schole gegae. Mè dat wil zegge, ie ao
ze opgewacht, as de meisjesverenegienge uutkwam. Dat deeë natuurlijk wè
meer joengens. En zö kwam 't van ene op 't aore.
Ie was mi t'r mee gefietst en z'aode wat bie 't ekken stae praote. Je weet, oe
dat da gaet. Toen uut de wind achter 't waegenuus of achter de musterstaepel.
En op de duur kon Jan van 't Oge Duvekot d'r nie meer afbluve. Noe jae,
oaltie netjes, oor. Geen wannutte diengen. Zö'n bitje moenkele, toe da'
Jannetje zei: 'En noe naer 'uus. 't Is meer dan tied'.
Noe oa die Jan, 'n goeie joengen overigens êên gebrek. Ie oa slechte ogen en
daerom droeg ie 'n bril. Een nette bril, oor, mae ie kon um toch nie misse.
Noe jae, as ie bie Jannetje was, dan wè natuurlijk.
Dat liep zö een paer maenden en op een ochend zei Jannetje tegen d'r
moeder: 'k Ebbe 'n joengen'. 'Zö', zei moeder, 'doch je, dat ik dat nie wist.
't Kan wè een ordentelijke joengen weze, mè 'k bin d'r toch nie zö biie mee'.
'Waarom nie, moeder?' 'Noe, nie voo z'n femielje', zei moeder, 'mè ie eit
(dat ebb'ik a is hore) vêê slecht' ogen'.
Noe, dat is toch zö errig nie', zei Jannetje. En ie ei trouwens pas wêê een
nieuwe bril en die is êêl goed. En mag ie noe is nae kerktied op de koffie
komme?'
'Noe', zei moeder, 'dae moe je dan mè 's even mee wachte. Je vaoder weet 'r
ook a van en die 'eit t'r ook nie vêê mee op'.
Mè goed, Jannetje ieuw an en toen moeder d'r nog 's mee vaoder over
gepraot ao, zou 't dan deugae.
En op een aevend wier Jan ingelicht. 'Jan', noe moe je 's goed luustere. Nee,
ou noe 's op. As je noe zondag bie ons komt, moe je je degelijk gedraege'.
'Jae, da snap ik', zei Jan, 'wae zie je me voor an'.
'Goed. Ze dienke tuus, da je erg slecht van gezicht bin. En noe moe je 's goed
oplette. Wilder ebbe tuus 'n êêl mooi schouwstikje. 't Is 'n damekken, 'n
23
