BOEREN-DUNDERDAG
De schrijver van dit gedicht, dat ik van mevrouw De Jonge - Matthijsse uit
Vrouwenpolder kreeg, is niet bekend.
Ik ben zo vrij geweest enkele woorden en zinnen i.v.m. de leesbaarheid te
veranderen.
v.d.D
Beste mensen aollemaele,
ik wil julder wat vertèlle,
over Middelburg van fuuftig jaer gelee,
gaen je aollemaele mee?
't Is vandaege dunderdag,
en ik vinde, da je dan toch niet onbreke mag.
Zö as ik a zei 't gaet over vroegerdaegen.
Toen reeë de boeren nog mee een vêêrewaegen.
Paerd en waegen opgekèlfd*,
zö ook de baos en vrouwe, dat spreekt van zélfs.
Wan nie waer, as iederéén je zag,
kwam je toch graog prontjes* vö de dag.
Je kon de reize wè drome,
langs de Noorweg, mee aol die bomen.
De vos* gieng goed van pad
en nae een uurtje bin me in de stad.
Die eit een deftig anzien öör,
d'r leid'n veste en een bolwerk voor.
De Lange Jan steekt boven aolles uut
en vult de lucht mee carriljongeluud.
De straeten bin wè wat smal,
we 'obbele mee de waegen naer de stal.
Een stalknecht ei vö 't paerd een plekje opgezocht
en ons vervolge noe te voet de tocht.
Je loopt er rustig 'één en weer,
wan 'ier is niks gin snelverkeer.
Wel 'ondekarren wi je vö op moe passé,
die béésten kunne zö machig basse*.
Een draoiurgel speelt leutige meziek
en een busse rammelt om centjes van 't pebliek.
Eêst gaen we naer de mart, wat koopjes 'aelle
je moe di weinig vö betaele.
Ter een gulden, daer een riks,
een derde geeft 't 'aest vö niks.
D'r lope vrouwen mee mussen van echt kant,
dat binne Goesse, uut Zuud-Beveland.
En ons staduus, wat zei je di wè van?
Ze zeie, da je d'r nergensten zö één vinde kan.
De beelden in de muur uut vroegere geslachten,
staen aollemaele verzoenke in gedachten.
't Oör deur de butenlanders 'ier vee bekeeke,
wan j'öör ze vreemde taele spreke.
7
