5. 'Sta! De Plaa had ruzie met iemand. Toen hij deze op een avond op de weg tegen kwam, zei De Plaa's vijand tegen hem: 'Staat!' De P. zei: 'Sta jij!' De man kon de hele nacht van die plaats niet wegkomen. De volgende morgen zei De P. tegen iemand, dat hij wel kon zeggen tegen de man die niet weg kon komen, dat hij weg mocht lopen. Nu kon hij pas los komen (J. de Groot) (C. Wisse). 1) Een bekend motief. 6. Over hagen en bossen 1) Er was op Oostkapelle een vrouw zwaar ziek. Haar man ging nu naar Melis- kerke om De P. te halen. Toen hij met De P. weer thuisgekomen was, zei deze, dat het ernstig was, en dat ze zich moesten haasten. Toen zei de Plaa: 'Over hagen en bossen!' Op 't zelfde ogenblik stonden ze in de apotheek te Melis- kerke. De P. maakte een drankje klaar en zei tegen de verbaasde man: 'Als je hetzelfde zegt, zul je direct weer bij je vrouw zijn'. De Oostkappelaar ging naar buiten en zei: 'Door hagen en bossen!' Op 't zelfde ogenblik was hij weer bij 't bed van zijn vrouw. Zijn gezicht was echter vol bloed 2). Hij had 'door' gezegd in plaats van 'over'. Of de vrouw genezen is, zegt het verhaal niet. (G. de Visser) 3). 3) De heer De Visser komt zelf ook uit Oostkapelle. 2) Natuurlijk omdat hij door de hagen en bossen gegaan was, had hij zijn gezicht geschramd e.d. Dit vertelt het verhaal echter niet. 1) Hagen en bossen herinnert aan de weelderige bebossing van Walcheren vóór de inundatie. Vgl. 'De Vos Reynaerde', waar deze kreet ook voorkomt. 7. De laagte Mijn oude baas 1) Aarnout Willemse 2), een Oostkappelse boer, ging eens naar De P. in Meliskerke om een drankje te halen. Hiervoor ging hij over de voetpaden, waardoor de afstand een heel stuk korter werd. Nu was er op dat pad een laagte, waar men zand afgegraven had. Hier groeide nu wilgenhak hout. Het pad liep er als een dijkje door, want 't was nogal modderig in de laagte, aan beide zijden van 't pad 3). Toen Willemse zijn drankje gekregen had, zei De P.: 'Je bent niet bang, hé?' 'Nee!' 'Goed, dan zul je veilig thuis komen, al ben je misschien vuil!' Maar toen was hij eigenlijk al bang, zoals hij later zei. Het was windstil. Toen Willemse echter in de laagte gekomen was, begon het plotseling hard te waaien. Willemse waaide van het pad en viel-naar beneden in de modder. Hij werd bedolven door meevallend hakhout. Toen hij weer op 't paadje stond, was dit versperd door er op gewaaid hakhout. Willemse kwam zo veilig thuis, maar vuil (G. de Visser) 3) hakhout hakhout pad modder modder 29

Tijdschriftenbank Zeeland

de Wete | 1982 | | pagina 31