LAAT HET DE WETE NOGMAALS WETEN C. Maas, die echter nog geen jaar later het veld moesten ruimen omdat hij, meer Baas dan Vader was. In de rekeningen van de diakoni van december 1867 werd o.a. vermeld dat zij voor de armen een halve maand witte bonen aankochten voor de prijs van 6,50 benevens 65 kop erwten voor 6,65. Van het steentje in de gevel is on langs de oude verflaag verwijderd zodat het voor de oplettende wande laars niet moeilijk moet zijn om dit te ontdekken. Deze steen houdt de herinnering levend aan een predikant en een kerkeraad welke met het lot der armen begaan waren. Dat ondanks alle goede bedoelingen zich veel ellende achter deze muren heeft afgespeeld, behoeft geen be toog. In ieder geval is dit kleine monument waard om behouden te blijven. Al was het alleen maar om ons, in een tijd dat 'bijstand' en 'minima' wettelijk geregeld zijn, te herinneren aan die periode van particuliere liefdadigheid. W.Rooze Bericht voor hen, die deze zomer gaan spelerieën op 't Eiland Walcheren. De rustplaats bij 't Kasteel Ter Hooge is niet meer! Eerst wat er aan vooraf ging: Wete nr. 10 - okt. 1973. W.P. v.d. Heyden (toenmalige secretaris). De stenen banken van Ter Hooge. Het kasteel Ter Hooge kent een ieder wel, de meester echter enkel van afstand. Het is gelegen tussen Middelburg en Koudekerke en tussen de Koudekerkse- weg en de Breeweg. Vanaf de meeste plaatsen is niet meer zichtbaar dan de ranke torens boven het bos Ter Hooge, maar vanaf de provinciale weg Koudekerke Middelburg, kun je het prachtig zien liggen over het open veld en tussen de fraaie bospartijen en juist deze plek is vroeger gekozen voor de stenen banken. Zij staan hier al sinds mensenheugenis; ze zijn beroemd geworden en in elke gids van Walcheren staan ze vermeld. Rond 1755 werd Ter Hooge door Jan van Borssele verfraaid en kreeg het zijn tegenwoordige gedaante. Mogelijk dat de twee stenen banken toen gemaakt zijn van trap- of bordestreden van het oude Ter Hooge. Van een geweldige schoonheid zijn ze niet, maar... ze hebben alle oorlogen, inundatie en wegverbredingen getrotseerd. En nu (1973)Nu is er een weg! Een tijd geleden al was die ene van zijn 11

Tijdschriftenbank Zeeland

de Wete | 1982 | | pagina 13