zender van de BBC meldde 's avonds dat die dag bij een luchtaanval op Vlis- singen de havenpier en de binnenhaven waren getroffen. Wij, Vlissingse jongens, wisten heel zeker dat het de Pier was en het Haventje van Meyer, waar de bommen waren neergekomen, maar misschien is het verschil vanuit een bommenwerper moeilijk te zien. Daarna verdween de Pier van het strijdtoneel. Bij de bouw van de Atlantikwall stond hij in de weg en werd toen op last van de Duitsers afgebroken, nog geen zeven jaar na de feestelijke opening. Vorig jaar kon je de stompjes van de palen nog tussen de basaltkeien van de glooiing zien, maar nu is alles met asfalt bedekt. Dit was dan het einde van de Wandelpier, eens de trots van de Zeebadplaats Vlissingen. DIJKJE Hoe bewater je Vlissingen? Eeuwen heeft Vlissingen gestreden tegen het water, maar ook de strijd vóór het water is erg interessant. Kijk maar eens op de oude stadsplattegrond. Een klein stadje, omspoeld door de zee. Omgeven door een zoute buitengracht, de 'Zoute Vest', drie havens die als zoute vingers in het hart van de stad steken. Je begrijpt niet hoe er nog ergens een slok zoet water te vinden was voor de inwoners, terwijl ook de schepen nog van drinkwater moesten worden voorzien. Ieder huis had zijn regenbak en het regenwater werd zuinig beheerd, want als die leeg was, was je aangewezen op het brakke water uit de welput of op de stadspompen. Er stonden er twee. Eén in de Nieuwstraat en één op de Grote Markt. Ik veronderstel dat de eerste werd gevoed door de dakgoten van de Grote of St. Jacobskerk en de tweede door het oude stadhuis op de Grote Markt. De Bomvrije kazerne van Napoleon was met een laag aarde bedekt, maar werd in 1839 van een pannendak voorzien, alleen maar om de Cysternes met regenwater te kunnen vullen. Zo belangrijk was zoet drinkwater voor een gar nizoen. Het Komitee Binnenstad is nu naarstig aan het zoeken waar deze pompen gebleven zijn, want in de oorlog stonden ze er nog. Men heeft al begerig gekeken naar de oude pomp in de hal van de Jeugdher berg, maar dat is duidelijk de gesloopte pomp van het Gasthuis ter plaatse. Wie weet waar de pompen zijn gebleven? En wie weet worden ze nog eens teruggeplaatst. 25

Tijdschriftenbank Zeeland

de Wete | 1983 | | pagina 27