middelste bom van het rijtje rookt en moet dus bij goed richten midden op de
dijk terecht komen. Zo graven ze dus een geul dwars door de dijk en de
schorren. Het mikpunt ligt op ongeveer duizend meter van mij vandaan. Na
het lossen van de bommen draaien de vliegtuigen over land weg, soms bijna
recht boven me. Toch is het niet angstig; het zijn immers tijdbommen. Een
paar bommen, die kennelijk zijn blijven hangen, komen in Serooskerke
terecht. Telkens komen er weer nieuwe Lancasters van boven zee. Draaien ze
soms rondjes? Van half twee tot drie uur, dus anderhalf uur aan een stuk,
blijft dit duren. Ze worden door het lichte afweergeschut onder vuur genomen
en ook de batterij zware flak in Veere doet flink zijn best, maar ik zie geen
treffers en ze kunnen rustig hun werk afmaken.
Na de aanval komen een paar jagertjes laag boven zee de zaak in ogenschouw
nemen en waarschijnlijk foto's maken.
Tegelijk is er boven Vlissingen ook een zware luchtaanval aan de gang. Mijn
vader zit daar. Hoe zou die het hebben? Daarna volgt een bombardement door
massa's Lancasters op het fort Frederik Hendrik bij Breskens. Over die grote
afstand geeft dat nog heel zware dreunen, zodat de ruiten rinkelen.
Nu beginnen de tijdbommen te ontploffen. Eerst voel je de grond trillen. Dan
een ondergronds gerommel, zodat het huis zachtjes begint te schudden. Dan
schiet een fontein modder, keien, bosjes en takken omhoog. Soms zonder een
echte klap, maar met een soort sissend ontsnappen van de gassen. Ik stel me
voor dat er eerst diep in de zachte ondergrond een grote gasbel ontstaat, die
dan blazend een uitweg zoekt. Zo wordt de hele zool van de dijk omgewoeld,
zodat de vloedstroom daar straks gemakkelijk vat op krijgt. Een hete
bomscherf valt op het stro van de aardappelkuil en het stro begint te smeulen.
De knechts, Ko Meliefste en Jan Dozie, trappen het met hun klompen uit en
komen later met de warme bomscherf in stro verpakt naar het huis.
Misschien moeten we nu toch gaan schuilen. De mannen hebben een week
9
