leiding van Ds. Postma (de opvolger van Ds. Hijmans) dat dit besluit werd
genomen. Deze predikant verzorgde de diensten zowel op het dorp als ook op
't Zand, door om en om in de morgen- en middagdiensten in beide delen der
gemeente voor te gaan, terwijl de ringpredikanten de andere diensten waar
namen. Op 7 december 1914 wordt de nieuwe kerk ingewijd, waarbij Ds.
Postma dezelfde woorden gebruikt die ingemetseld stonden in het Evangeli
satiegebouwtje: De Meester is daar en Hij roept U.
In de oorlog '40/'45 kwam deze kerk diep in het water te staan en granaten
verwoestten het gehele dak. Maar gelukkig kon de moedergemeente (Koude-
kerke) na de oorlog gelden beschikbaar stellen voor algehele restauratie.
De dochter groeide in die naoorlogse jaren in grootte de moeder ver boven het
hoofd en zodoende vonden kerkeraad en kerkvoogdij het een goed besluit om
met de grenswijziging der burgerlijke gemeenten op Walcheren ook de kerk
grenzen mede te verleggen en het was tevens een les om het stuk dat van
Koudekerke naar Vlissingen ging, dadelijk ook kerkelijk mee te laten gaan,
uitgezonderd het deel dat nu de Gerbrandystraat is.
Nadat dit stukje van 't Zand overgegaan was naar de kerkelijke gemeente
Middelburg werd dit de nieuwe wijkgemeente 't Zand. Er werd een nieuw
kerkgebouw ontwikkeld in moderne architectuur aan de Oosterscheldestraat,
waarbij tevens verschillende zalen en kamers voor vergaderingen en bijeen
komsten gerealiseerd werden.
Onze kerk kwam leeg te staan en werd gehuurd door aannemer Stoppels die
aan de Oude Koudekerkseweg woonde en achter z'n huis aan de Kerkstraat
een timmermanswinkel had. De kerk kreeg een opslagfunktie voor
bouwmaterialen en stellinghout.
Dhr. Stoppels was o.a. jaren organist in de kerk van Koudekerke. Dat juist hij
dit gebouw huurde was dus geen toeval. Hiermede werd echter een begin
gemaakt met de ontluistering van het gebouw. Na verschillende keren in
andere handen te zijn overgegaan, kreeg het z'n huidige funktie, d.w.z.
overdekte stallingsruimte voor auto's.
En hoewel de tand des tijds aan het gebouw knaagt - dit geldt trouwens voor
het hele buurtje - is door de vorm en architectuur de vroegere funktie aan de
buitenkant duidelijk herkenbaar. Binnen getuigt een eenvoudige muurschil
dering nog van een eervoller verleden.
Het getemperde licht uit de hoge ramen en de gedempte geluiden van buiten en
niet in de laatste plaats de enorme ruimtelijke werking van het gebouw met z'n
hoge zoldering geeft dat zelfs tussen de auto's nog iets hangt van de gewijde
sfeer van een godshuis.
De rust die dit uitstraalt en de wetenschap van het voorgaande doet ons iets
voelen en vermoeden van het geheim dat historie heet.
Middelburg, 7 juni 1983
F.A. Br.
20
