Meer dan veertig jaren zijn voorbijgegaan. Jaren waarin mijn voorstelling
groeide van wat daar op die 17e mei is gebeurd.
De officiële geschiedschrijving kwam tot stand maar die biedt, voorzover ik
die ken, weinig gegevens.
Wel over de strijd om de Sloedam en aan de Vlissingse buitenhaven. En
natuurlijk over het bombardement op Middelburg.
Maar tussen de Duitse doorbraak op de Sloedam (omstreeks 13.00 uur) en de
strijd aan de buitenhaven (rond 21.00 uur) liggen 8 uren.
Het heeft er veel van dat na het verlies van de Sloedam zeker niet alle Fransen
in paniek naar Vlissingen zijn gevlucht. Zij moeten zich nog minstens vijf uren
hebben staande gehouden tussen de Sloedam en Middelburg.
Toen buurtbewoners, op dringend advies van een Frans officier, de Oude
Vlissingse weg tussen 16.00 en 17.00 uur verlieten, was daar alles nog intact,
waren er nog steeds Fransen en konden zij de stationsbrug nog normaal
passeren. Wel hoorden zij richting Nieuwland voortdurend schieten.
Het kanaal door Walcheren, de spoorbaan, de Nieuwlandse- en Kleverskerk-
seweg en de Oude Westelijke Havendijk (ofwel 'de Schietbaan') komen bij
Middelburg samen.
Zowel een Duitse aanval via Arnemuiden als via Nieuwland moest daar
uitkomen. Daar lag in feite het brandpunt van de Franse verdediging en van de
Duitse aanval.
Er moet gestreden zijn tot de Duitsers Middelburg uiteindelijk konden
passeren, want ook terugkerende buurtbewoners zagen nog de volgende dag
gesneuvelde Fransen liggen aan de Schietbaan, de Groeneweg en bij de
spoorbaan aan de Oude Vlissingse weg.
Eerst tussen 18.00 en 19.00 uur moet het de Duitsers zijn gelukt voorbij
Middelburg te komen dat, nu als brandpunt in letterlijke zin, zijn tol daarvoor
nog steeds betaalde.
Mogelijk zijn in dat uur de hiervoor beschreven vernielingen aangericht.
Langer standhouden had toen ook daarom geen zin meer omdat inmiddels
enkele Duitse eenheden langs het Sloe naar Vlissingen oprukten.
Oostburg, april 1983
W. Vader
DIJKJE
Pour la Patrie
In iedere stad en in ieder dorp in Frankrijk staat wel een standbeeld, zuil of
plaquette ter herinnering aan de gesneuvelden van de beide wereldoorlogen.
In Vlissingen zul je er tevergeefs naar zoeken en toch is er in de meidagen van
1940 een echte Franse generaal gesneuveld.
Hij was de commandant van de 60e Infanteriedivisie, die hier als een soort
expeditieleger was geland. Het was nog een heroïsche dood ook.
In een greppel langs de Prins Hendrikweg te Vlissingen, bij het station van Van
Gend en Loos, hield hij met een paar man de Duitsers op afstand, zodat de
25
