JAONE D'R 'OENDERTJES
Jaone Beus was een ouwe joenge meid en ze weunde in een 'uusje onder an den
diek. Z'êêtten eigelijk Jaone Daovidse, mè d'r vaoder wier aoltied 't ouwe
Beusje' genoemd en zö was z'n die naeme gekomme.
D'r moeder 'ao jaeren lang gesokkeld, vee op bed moette leie en toen as z'uut
den tied was, was Jaone vanzellef mee d'r vaoder in 't 'uusje bluve weune.
't Ouwe Beusje 'ao nie vee in te briengen bie z'n dochter; Jaone was aoltied a
een baos geweest, mè vö d'r moeder 'ao z'aoltied nog een bitje ontzag ge'aod,
wan dat was ook een krebèkse, a van joengs af an. Jae, wat dat betrof, 'ao't
ouwe Beusje een slechten 'aes gevange: in z'n trouwen onder den duum van z'n
vrouwe en noe onder dien van Jaone!
Niks 'ao d'n mir in de melk te brokken: in den 'uuzen mocht 'n z'n puupje nie
mir rooke, wan de gerdienen wiere bruun van rook en je kreeg anslag op 't
kammenet! Dus: Beusje ni buten mee z'n pupe!
d'Oenders mocht'n op'ouwe in de renne, wan die liepe over 't straetje, ze
krauwden in 't 'of en ze schete nog in je klompen ook, as die buten stoenge!
Dan gienge z'op de kappe zitte, mee d'r snaevel ni de neuze en hup daer lag
een klodder in je klompe! En as je die dan een bitje roeftig anschoot
Dus: d'oenders in de renne!
Vö d'achterdeure 'ao Jaone een geschuurde gonjezak legge om je voeten an of
te vegen, mer op dien zak lag wi een dweil, en an den aoren kant van de durpel
lag wi een dweil, en daer moch Beusje z'n klompen nog is an afdoe! En, och
'eere, a t'en dan een kafje of een 'ooisprietje an z'n kousen 'ao! Dan veegde
Jaone z'n voeten mee den 'andveger af, vö dat 'n in 'uus mocht! En zö was 't
mee aolles: ze poeste en ze veegde 'êêl den dag en ze was zö schöön, da z'on-
derlaest de kappe van de staende peterolielampe fien genepe 'ao, omda ze dien
is een lekker sopje wou geve; wan ze was nog ruug in der 'anden ook!
Afijn, zö tobbelden Jaone en Beusje saemen een paer jaer deu, mer op een
goeien dag dee Beusje een kouwe op, toen as z'en de geite an den diek moch
versteke. Ie rocht an 't 'oesten en binnen drie weken mochte z'm achter den
toren brienge.
Noe was Jaone allêênig, en noe 'ao ze gin last mit van brune gerdienen en
vetten anslag op 't kammenet en d'r lag gin kaf en 'ooi mir in 't klompekot.
Jaone dee geliek de geite vort en ze ruumde ook d'oenders op, en de knienen.
Daer 'ao z'allêênig mer achteranlopen an, en dat knienekot schöönmaeke gaf
mer troep! En vö die paer eiers kö j'aol die rommel nie an'ouwe: noe as de
geite vort was, moch ze tóch om melk op 't 'of en dan kon ze daer zö noe en
dan wè is een eitje 'aele ook! Wan Joane was énig kind en z'ao dus de centjes
van Beusje allêênig ge-orve, en waerom zou ze d'r gierig op weze? Dan gieng
't, as z'uut den tied was, tóch mer ni neefjes en nichtjes, en die zouwe zeie:
'Jaone 'ei lekker zunig geweest, en noe 'ebbe ons temissen wat!'
In 't begin 'ao Jaone 't stik nae d'r zin: ze poeste en schuurde en 't bleef
aollemaele lekker schöön! Ze zat noe nooit mir in de kaemer, dat gaf mer
vuulte en de boel versleet 'er mer van. De blinden 'ieuw ze dicht vö 't verschie
ten en allêêne as den domenie kwam, dee ze ze open, wan dèn gebruukte ze
vanzelf de ankante kaemer!
Verder weunde ze in 't voorkot, z'at en ze zat an den taefel mee een geblokt
zeiltje, en op den tegel op taefel lag de scheuteldoek: a 't 'er dan een rieng op 't
18
