onderkomen kon worden vervaardigd. Ook andere mensen 'uit het water' vonden hier onderdak. Later werden de bewoners van perceel Kinderdijk 4 in de kelder van het pakhuis van de heer Van Eenennaam opgevangen omdat de Duitsers deze kelder het best beveiligd vonden bij het eventueel opblazen van de over de binnenhaven liggende bruggen. De bezetters zouden van plan geweest zijn om alle Middelburgse bruggen op te blazen. Daartoe hadden zij onder die bruggen springladingen aangebracht. Deze zouden echter, voor wat betreft de Koningsbrug, de Bellinkbrug en de Spijkerbrug, door leden van de familie Geuze, destijds wonende op de Kinderdijk, onklaar gemaakt zijn. Mevrouw Chr. Keiler schreef in 'De Vrije Zeeuw' (enige tijd de vervanger van de PZC) d.d. 22 februari 1945 het volgende: De dank van 138 vluchtelingen De kelders van Middelburg hebben de laatste dagen voor de bevrijding van Middelburg veel angst, veel zorgen en ook heel wat scènes gekend. Ieder heeft zo zijn eigen herinneringen aan die 'ondergrondse' periode. Soms kan die herinnering, ondanks alles, goed zijn. In de kelder onder het pakhuis 'Nooit Gedacht' op de Korendijk was de stemming uitstekend. Niemand werd geweerd, elke plotselinge binnenvader die niet op spijker laarzen het kelderluik naderde, was welkom. Het aantal vluchtelingen groeide zodoende tot honderd acht en dertig. Maar, vertelt ons één van hen, er waren maatregelen van orde genomen. De eigenaar, de heer S. van Eenennaam, hield er steeds de goede moed in. De graanzakken werden gerangschikt tot een ligbank, er was verlichting, er was vers water. De gastheer liet voor brood zorgen, in deze tijd, dat de bakkers winkels beperkt verkochten. De kelder hield het prachtig, ondanks de treffers in de onmiddellijke nabij heid. Elke morgen werd schoon schip gemaakt, waarbij zelfs ontsmettings middelen werden gebruikt. De organisatie van deze kleine gemeenschap was uitstekend. De vluchtelingen hebben, in het daglicht teruggekeerd, dan ook gezocht naar een wijze om hun dankbaarheid jegens de eigenaar van het pand tot uitdruk king te brengen. Zij zijn op het denkbeeld gekomen in het gebouw, waar zij zoveel onvergetelijke uren hebben doorgebracht, een gedenksteen aan te brengen. Tot zover mevrouw Keiler. Die gedenksteen werd op zaterdag 24 februari 1945 onthuld. In het boekje 'Middelburg in bewogen dagen 1940 - 1945', uitgegeven bij de N. V. Drukkerij en Binderij J.C. en W. Altorffer, Hoofdstuk III, bijna aan het slot (blz. 34) wordt zeer summier deze gedenksteen besproken. Het artikel van mevrouw Chr. Keiler geeft de ontvangen reacties volledig en het meest uitvoerig weer. Rest nog te vermelden dat de beschieting van Middelburg kwam vanuit de richting Sloedam. Ik dank gaarne allen die gereageerd hebben. In het bijzonder dank aan de heer Van As uit Vlissingen die ons op de gedenksteen attendeerde. 8

Tijdschriftenbank Zeeland

de Wete | 1984 | | pagina 10