Brigade-Generaal 'Jumbo' Leicester naar voren met de bevelhebber van het
47e commando Phillips. Het 47e had op de eerste dag niets te doen gehad en
had de nacht doorgebracht in de duinen achter ons, wachtend op het moment
dat het de leiding kon overnemen, zodra we Zoutelande hadden bereikt.
Dat had halverwege die nacht al moeten gebeuren, maar toen hadden we nog
maar net de kustbatterij W 13 (Snabbeldorp) veroverd en stond ons hoofd er
niet naar. Geen wonder dat Phillips erg ongeduldig was om aan de slag te gaan
en in een niet al te best humeur was. 'Jumbo' had gezegd dat Phillips door
onze linies kon trekken zodra ik mijn voorhoede kon bereiken.
'Waar zaten ze?' 'In opmars naar Zoutelande', zei ik. 'Ja, maar waar precies?'
'Misschien nu al in Zoutelande'. Er werd wat geschoten in de richting van Dan
Flunders en de voorhoede. Ik riep hem op door de radio en hoorde dat hij
lekker opschoot, zich naar voren werkend onder bescherming van zijn eigen
vuur en dat van de mortieren van Mike Aldworth. Ik zei tegen Phillips van het
47e, dat we zo snel mogelijk in Zoutelande probeerden te komen en wanneer
wij nu zouden vastlopen, zou hij precies weten waar er tegenstand werd
geboren. Op één of andere manier kreeg zijn doelwaarnemingsofficier van het
pantserschip Erebus het in zijn hoofd alvast met de beschieting van
Zoutelande te beginnen. Een paar 37,5 cm. granaten huilden over onze hoof
den en vielen mét donderend geweld rond het dorp.
Ik kreeg die waarnemingsofficier te pakken en vertelde hem in krachtige taal te
stoppen met die onzin. Hij bracht zo Dan Flunders met zijn troep A in gevaar
en verpletterde tamelijk onnodig een dorp dat misschien niet eens door de
vijand werd verdedigd. Een laatste granaat kwam over en de beschieting stop
te.
Wij liepen voort, achter Dan aan, gevolgd door de meeste mannen van het 47e
in ganzepas, achter ons aan. Er was geen sprake van dat we de rest van het 48e
nog naar voren konden brengen. Het voltooien van onze taak berustte nu
alleen bij Dan Flunders en Mike. Er passeerden krijgsgevangenen, begeleid
door één van de lichtgewonde soldaten van troep A.
Hij vertelde dat Dan nog steeds oprukte. Dan zelf, werkte heel tactvol in
radiostilte. We liepen voort. Phillips werd nu erg ongeduldig, terwijl ik zelf
een nog irriterender stilzwijgen volhield.
Dan kwam weer in de lucht. Hij was door Zoutelande heen en stond voor alle
zekerheid op de duinen aan de andere kant van het dorp. Ik zei hem nu te
stoppen en hij bevestigde die boodschap. Toen vertelde ik Phillips waar Dan
was en zei dat de opmars naar Valkenisse en Dishoek nu helemaal voor het 47e
commando was.
Later, toen het 47e door onze linies was gegaan, ging ik verder en zag Dan
Flunders in Zoutelande. Troep A had ongeveer een mijl voortgang gemaakt
langs de duinen tegen versnipperde weerstand in en vond toen een pad door de
beschermende mijnenvelden tot in Zoutelande en maakte zich meester van een
kleine centrale versterking.
Daarna gaven de meeste Duitsers zich over en troep A ging de duinen voorbij
het dorp op. Alles bij elkaar hadden ze bijna 200 krijgsgevangenen gemaakt.
Het was een opmerkelijk wapenfeit en een triomf voor Dan Flunders'
methode. Als iemand het aandurfde op troep A te schieten, ging de hele troep
plat en een paar minuten later werd de vijand uit vele verschillende richtingen
beschoten, terwijl troep A voortdurend dichterbij kwam. Dan Flunders had
8
