lang bovenlief! Daerom speldden Koba in 't êêst der burgerrokken, net as
vroeger der keuzen, vlak onder d'r gemoed vast: dat droog vee lekkerder!
Merien zag wè, dat 't nie was, zöas 't mocht en Koba eigelijk ook wè, mer ze
was 't noe êênmael zo gewend,
Toetdat êên van de meisen van der zuster der is wat van zei en toen 'aelden ze
de spellen der uut. Mer ze kon nie zeie, dat 't lekkerder zat!
Dat was aollemaele a jaeren geleeë, en noe was z'a lange gewend an jurken.
En an nylonkousen. En z'ao ook wè is schoenen mee 'ööge 'akken an, mer
daer zwikten je zö gauw op. En z'ao een bontjas! Nie van een knien, mer van
een echt bêêst. Uut een wienkel in Rotterdam!
En Merien was noe ook een meneer! Niks gin boezeroen, mer een over'emde
mee een stropdasse mee een gouwe spelle mee een paerekop der op en een
gouwe 'orlogekittink over z'n buuk. En een pak mee een vest! En niks gin
klomper mir, maer brune schoenen van den ochtend tot den aevend.
Merien was aoltied a een dêêg ventje geweest, en ie 'ao ook aoltied even uut 'n
'oekje van z'n oge in de spiegel gekeke as t'en der langstkwam en dat dee'n noe
nog.
Mer op een ochend zag 'n inêêns, dat 'n een bitje kael begon te 'öören! Ie
vloog terug nae de slaopkaemer en gieng vö de spiegelkaste stae ('t kammenet
'aodde ze opgeruumd toen a ze van 't 'of gienge en een spiegelkaste gekocht:
êên deure was glad spiegel!). Ie boog z'n 'ööd een bitje voorover en loerde
verzichtig nae de bovenkant van z'n kop. Een 'êêl maentje 'ao d'n! Nie zö mer
een bitje, mer een 'êêle ronde kaele plekke! Ie mocht er van gae zitte, zö
veraltereerd was 'n! En toen a t'n bekomme was, kamde 'n der verzichtig een
bitje van 't 'aer van de ziekant over'ene. Mer daer 'ao 'n ook a nie vee mir, dus
't bleek be'elpen.
's Middags gieng 'n nae de stad en daer kocht 'n een flesje mee 'aergroei-
middel. Dat mocht'n der 's ochends en 's aevends op smaere en dan kwam 't
'aer terug. Mer dat spul stoenk zö erbarmelijk, da Koba 't glieke rook en toen
a 't er ook nog vette plekken van op 't bedde kwaeme, daer a 't en mee z'n
'ööd lei, mocht 'n 't nie mir gebruke van der.
'k 'Ebbe noe wè een wasmesjien, maer ik bluve nie an de gank!' zei ze.
Merien zat er vee mee in en Koba ook, want z'ieuw vee van der Merien en a je
dan ziet, dat 'n 't zö erg vindt, zit je zelf ook nie lekker. Afijn: om een lang
vertelsel in te korten: ze zaege een advertentie van 'haarstukjes' bie een kapper
in Rotterdam en nae vee 'êên en weer gepraot en vee slecht slaopen gienge ze
mee den trein op stap en kwam Merien terug mee een pruke op!
A je 't nie wist, kon je 't naebie nie zie, 't was persies de kleure, allenig zat er in
z'n nieuwe 'aer een bitje slag, mer dat zag je nie, a je 't nie wist. Die kapper 'ao
gezeid dat 'n net op tied was, want a je langer wachtten, wier je nog kaeler en a
je dan een 'aerstikje nam, zagge ze 't, want ze kenden je kael! Mer dat was noe
dus nie. Ie 'ao ook gezeid, da Merien der glieke tweeë mocht neme, want ze
mochte netuurlijk van tied toet toed gewasse 'ööre. Dan moch Merien 't 'aer
stikje mer opstiere naer Rotterdam, dan kreeg 'n 't schööne wee terug. Want
dat kon vanzellef nie in Koba der wasmesjien! En twinst a d' ééne pruke dan
weg was, kon 'n den anderen opzette, dat zag gin mens!
Merien vond 't wè begrotelijk, twi 'aerstikjes glieke, en ie stêênden wè in z'n
'arte toen a 't en moch betaele! Zövee goed geld voe zö'n dekseltje mee een
bitje 'aer!
In 't begin was Koba s' aeves een bitje giechelig as ze naer bedde gienge en
8
