DE SPAR
men veronderstellen omdat de toen 15-jarige Willem V van Holland en
Zeeland in de winter van 1349 op 1350 meer dan 20 maal vanuit Middelburg
hierheen toog.
Duno heeft later, nog steeds volgens Kesteloo, toebehoord aan de geestelijk
heid of aan een geestelijke orde. Want in 1579, het Walcherse rampjaar, is
Duno van 's landswege te gelde gemaakt en daarna heeft het in snelle opvol
ging een aantal verschillende eigenaars gehad.
In één van de verkoopakten staat: 'Een huis met zijne schuren, hofstede en
boomgaard, samen groot boven zijn grachten 5 gemeten, 91 roeden etc. en
eertijds aan de geestelijkheid toebehoort hebbende'.
Het woord 'huis' had toen een zwaardere betekenis van tegenwoordig.
In 1669 bij verkoop aan Mr. Anthonie de Huybert, heer van Burgh, wordt
'Duijnhoo' aan 'hofstede' genoemd. Het bleef in deze familie tot 1748. In de
daarop volgende verkoopakte is er sprake van een herenhuis!
In 1812 wordt het een buitenplaats genoemd. Hoe de vorm in het laatst van
zijn bestaan was, is - volgens Kesteloo - geheel in vergetelheid geraakt.
Uit deze uiteenzetting blijkt dus dat tussen 1669 en 1748 een herenhuis
gebouwd moet zijn. Deze tijd komt ongeveer overeen met de determinatie van
de steen.
Hoewel het geen wetenschappelijk bewijs is, houd ik het erop, dat tussen ca.
1700 en 1720 ter plaatse van de huidige boerderij 'Duno' een herenhuis
gebouwd is in de bouwstijl van die tijd en dat de steen, waar alles mee begon,
hiervan afkomstig is.
Met dank aan de heer De Broekert, oud-secretaris van Domburg.
9 juni 1985
F.A. Broeksma
Misschien öör minister Brienkman noe wè böös, mer 'k waege 't er toch mer
op:
Ko van Jaop van Miene was doende in 't blom'ofje voor 't 'uus. 't Was Zaeter
dag en 't mog er mee de zondag aollemaele prontjes bieleie en dus riefden 'n of
a z'n leven der van af 'ieng, toen a t'er inêêns twi lui 't padje opkwaeme; nie
mir zö joeng, mer ook nie oud, mee een regenjas an en tassen bie der.
Die êêne vent kwam naer Ko toe en zei: 'Wij zijn Getuigen van Jehova en..."
'O', zei Ko, 'stop! Daer moe je vö bie de vrouwe weze!' en ie trok de deure
open en riep: 'Wanne! 'Ier bin der twêêë van Jehova!'
Wanne was druk an 't zêêmen in de gank en ze riep vrom: 'Zei mer, dè me ze
nie nöödig 'ebbe! Me bin a jaeren bie de Spar, en die brienge de bööschappen
nog tuus ook!'
C.I. v. Nieuwenhuyzen
18
