bienae veertig jaer 'etrouwd bin, mer ze vond 'et een schaemtelöös gezicht zól-
Zie was nog in dracht en dat was moeilijker. Want je kun je musse nie ofzette,
of je keus uutlaete. Ja, ze dee d'r kraelen of en d'r jak uut en soms een
onderkeus en 'eel soms der kousens. Mer dat was aolles, want je bovenkeus
mocht je an'ouwe, want anders 'ad je allenig je schorte en van voren gieng dat
nog wè, mer van achter Dat kan toch nie!
Mer ik raeke glad van men aprepo! 't Was dus vee 'êêt. 't Was in de voor-
middeg en Jaop en Siene waere vó 't 'uus. Daer was nog een bitje schae en d'r
stoenge bomen in de straete, en die gaeve ok nog lommer. Jaop krauwden een
bitje tussen de blommetjes en Siene stoeng bie 't 'ekkentje, zonder kraelen en
in der bostrokje. -
Kiek, daer kwam werentig Mevrouw van den Dokter an mee der 'ondje an een
touwe. Ok k zo'n aorig beestje; dat 'eetten een tekkel, en 't was net, of a ze 't
in de lengte uut'erokke 'adde, zelfs z'n kopje was in de lengte. En van die 'êêle
korte pootjes, 't Was een 'lang'aerigen' zei Jannie, en z'n 'aer 'ieng bienae op
de grond. Mer ie wier wè goed onder'ouwe, dat kon je zó zie! Mevrouw
kamden 'n zeker ielken dag, wan 't bêêsje bloenk vó je 'n ogen. Dat 'n pootjes
'ad, kon je bienae nie zie, 't was net of da ter een bos 'aer over de wegt schoof,
mee een staert, ook k mee van dat lange 'aer. -
Mevrouw was een 'eel vriendelijk mens, glad nie verwaand, aoltied een praotje
mee de geweune man.
Z'ad een blóte jurk an en een gróten 'oed op, en vanzelf blóte benenZe kwam
langs de kant daer a Siene stoeng en ze zei: 'Warm hè, Vrouw Jobse!'
Siene verschrok der van, mer z'ad der verstand goed bie mekaore.
Noe netjes 'Ollands praete en nie op z'n boers.
En ze zei: 'Jaet, 't is veegeet, Mevrouw! 't Is zó geet, dat een paerd dervan van
z'n goefijsders zou stuike' 1)
En Mevrouw zei allenig mer: 'Ja, ja, Vrouw Jobse' en ze schoot glad róód en
liep ineens deur! 't Mens 'ad 'et zeker vee werm.
C.I. v. Nieuwenhuyzen
1) stuke - plotseling vallen: ze stuukte van de trap.
19
