WALCHEREN IN
In Oostkapelle wordt het hek in
de kerkhofmuur geflankeerd
door twee vervaarlijk uitziende
zittende leeuwen.
Zij fungeren als schilddragers
van een wapen, bestaande uit een
kerk beschenen door een Ooster
zon. Het is maar goed dat ze uit
steen gehouwen zijn, want dit
soort katachtigen zijn niet voor
de poes.
Ondanks hun gevaarlijk getrok
ken bovenlip weerhouden ze er
de kerkgangers echter niet van
het hek binnen te gaan. Boven
dien zijn dergelijke leeuwen in
onze omgeving niets ongewoons.
Dergelijke combinaties zien we
op verschillende plaatsen in Wal
cheren bij ingangen van de kerk
op bordessen van openbare ge
bouwen en zelfs bij toegangs
hekken naar boerderijen.
Hoewel de meeste van deze ste
nen stammen uit de 17e en 18e
eeuw, komt de leeuw in de heral
diek al veel eerder voor. Geen wonder dat dit dier de koning der dieren wordt
genoemd. Met zijn uitmuntende eigenschappen en hoedanigheden, zoals
moed, snelheid en kracht, werd hij reeds in de vroegste geschiedenis door
keizers en koningen gekozen als versierend motief om hun verheven positie tot
uitdrukking te brengen.
De Romeinen gebruikten als symbool de adelaar, die de bliksemflitsen van
Jupiter in zijn poten geklemd hield. Als tijdens de kruistochten en daarna de
ridders geharnast en gehelmd gaan vechten, bedienen ze zich van een heral
dische afbeelding, om toch bij medestanders herkenbaar te zijn, evenals hun
horigen.
In 1198 komt de leeuw in het Hollandse wapen van Graaf Dirk VII voor.
Het is bekend dat de Hollandse graven hun macht naar het Zuiden uitbreidden
en zich later graven van Holland en Zeeland gingen noemen. In dat licht gezien
is het logisch dat het zichtbare deel van de Zeeuwse leeuw een copie is van de
Hollandse.
De stap naar een leeuw als schilddrager was slechts een kleine. Aanvankelijk
een voorrecht van de graven, werd het gebruik van leeuwen in de heraldiek
20
