Dijkje Dijkje bevindt zich thans veilig opgeborgen in de torenhal. Het wapen op de steen is niet het wapen van de voormalige gemeente Oostkapelle. In de Kroniek van Zeeland staan ook andere wapens afgebeeld bij de ambachtsheerlijkheid. In de encyclopedie van Zeeland kunnen we echter lezen dat volgens Ermerins ten tijde van ambachtsheer Le Sage het op de tekening afgebeelde wapen zou zijn gebezigd. En dit is dan weer wel een mogelijkheid die de stelling dat de leeuwen afkomstig zijn van dit huis bevestigt. Tenslotte het volgende: Dat deze gevaarlijk uitziende leeuwen met opgetrok ken bovenlip speciaal in de richting van Domburg gezet zijn is toeval. Dit heeft meer te maken met de oostelijk bouwrichting van het schip van de kerk en de dan consequente westsituatie van de toren via welke de ingang meestal plaats vindt. De aloude rivaliteit tussen de dorpen Oostkapelle en Domburg speelt hierbij dus geen rol! F.A. Broeksma Het Neushoornpad. Een Walcherse schone vertelde mij eens: 'Bie ons op 't durp 'ebbe ze noe een Neushoornpad'. Ik begreep het eerst niet direct, maar ik zei toen: 'Zeker een Zebrapad? Maar dat is met jullie verkeer toch helemaal niet nodig?' Nee, maar het was voor de jeugd. Als ze dan later in de stad kwamen wisten ze alvast hoe ze moesten oversteken. Daarvoor. Het Walcherse platteland verstedelijkt steeds verder. We zagen tot onze ver bazing een verkeerseiland in Gapinge en bij Serooskerke een batterij verkeers lichten waar ze in de Randstad trots op zouden zijn. Een asfaltbaan dwars door de kom van het dorp Meliskerke. Allemaal voor de kinders. Dan voelen ze zich later meer op hun gemak als ze in de stad komen. Het Walcherse Costuum. Deze zomer zag ik weer voor het eerste sinds lange tijd een zeehondje voor de Vlissingse Boulevard. Ik was enthousiast. Zo erg kon het dan toch niet zijn met de vervuiling van de Westerschelde. Een dertig jaar geleden zag je ze nog regelmatig. Hun permantige kopje stak dan boven water en ze keken langdurig naar de huizen op de Boulevard want ze zijn razend nieuwsgierig. Twee dagen later las ik in de krant dat het beestje met veel moeite was ge vangen en overgevlogen naar het zeehondenopvangcentrum in Pieterburen. Als het onderzocht was en hersteld, zou het zeehondje worden losgelaten in de Waddenzee. 22

Tijdschriftenbank Zeeland

de Wete | 1985 | | pagina 24