Maar 'noblesse oblige', met een prins als onthuller treedt het PROTOCOL in
werking.
De onthulling van het eenvoudige gedenkteken dreigt het werkcomité boven
het hoofd te groeien. Door deze drukke werkzaamheden is de heer Den Hol
lander vergeten in De Wete van oktober 1987 een gedetailleerd programma van
de onthulling te plaatsen. Hiervoor zijn excuses!
Dan blijkt ons heem een kolonel b.d. te herbergen, die als voormalig adjudant
van Koningin, nu Prinses, Juliana alle protocollaire voetangels en klemmen
kent en weet te omzeilen. Zo treedt de heer Kastelein tot het werkcomité toe.
Het stijlvolle verloop van het gebeuren is niet in het minst aan hem te danken;
daarvoor onze erkentelijkheid!
Zo 'landt', vergezeld door een Canadese delegatie, een 20-tal Sloedam-vete-
ranen, waaronder 4 Schotten en 2 Belgische vrijwilligers, die zich in 1944 bij
het Régiment de Maisonneuve aansloten, op 30 oktober in Zuiderduin, al van
verre verwelkomd door de Canadese, Hollandse en Zeeuwse vlag. Jammer
dat de promotor van dit alles, Mr. Forbes, door ziekte van zijn vader het
moest laten afweten; en dat, terwijl de Kon. Veren, van Ridders der Militaire
Willemsorde zich de moeite getroost had een modelkruis in bruikleen te sturen
omdat Mr. Forbes het zijne kwijt bleek te zijn.
Het is met onderscheidingen soms toch een moeilijke zaak: Wat te antwoor
den, als gevraagd wordt: 'Moet mijn man bij het ceremonieel de grote of
kleine ordetekenen dragen?'
Enigszins beschaamd sta je daar dan tegenover o-zo-dankbare mensen, over
levenden van hen die pas na 43 jaar herdacht worden: Roger Mathew, een
Waalse Sloedam-veteraan heeft 2 weken lang de Nederlandse t.v. gevolgd om
in het Nederlands zijn dankbaarheid uit te kunnen drukken. Zijn kennis van
onze taal behelst citaten van Stijn Streuvels, Multatuli, Guido Gezellp.
Ondanks een sluitend draaiboek van de gebeurtenissen op 31 oktober hadden
enkele oudstrijders hun wensen. Op de heenweg had rijksweg 58 geen enkel
oriëntatiepunt geboden.
Zo stonden enkelen van hen om 9 uur die ochtend op de 'oude' Zeeuwse weg
aan de Walcherse kant, bij het nog aanwezige boerderijtje en vertelden er
persoonlijk over de verschrikkingen daar beleefd. En waar was het viaduct
onder de spoorbaan, dat hen indertijd enige dekking had geboden?
Aan de Bevelandse kant haalden Mr. Hees e.a. herinneringen op bij een nog
aanwezige bunker terzijde, waar hij ooit zijn bevelen gaf. 'Now it 's o.k.',
sprak hij: Er kon onthuld worden.
Zo vertrok vervolgens, gekleed in uniform en gedecoreerd, de delegatie
richting Middelburg, om, aldaar aangekomen, schrijdend achter piper Major
Hendersen de Abdij te betreden, waar zij samen met andere genodigden door
commissaris der Koningin Dr. C. Boertien begroet en toegesproken werden. In
de prachtige statenzaal wachtte hen een lopende lunch.
Precies op tijd dirigeerde de doedelzakspeler allen weer naar de gereedstaande
bussen. Niets bleek aan het toeval overgelaten: Rijkspolitie en brugwachter
droegen zorg voor het ongehinderd passeren van verkeersobstakels.
De onthulling 's middags aan rijksweg 258 ging gepaard met militair ceremo
nieel: het korps Commandotroepen vormde een erewacht. De Nationale
reserve was belast met de begeleiding van de VIP's. Muzikaal werd het geheel
omlijst door 2 Canadese muziekkorpsen en door het Fanfarekorps der Genie.
3
