was aollemaele voo 't urgel.
Bram en Janna waere ook geweest. Ze keke der öögen uut, zövee moois en
lekkers! Z' 'aodde aolles wè wille kööpe, mer 'k 'ebbe a gezeid: 't was nie
goekööp!
Mer omdat 'et voo 't urgel was, 'aod Janna toch mer een paer rooie
pannelappen gekocht (die 'aod Jaontje van Jan Knip 'ehaekt, 'oorden ze
naedien). Ze droenke ook nog een kommetje thee mee een stikje cake,
aollemaele voo 't goeie doel.
En toen kwaeme der, daer as ze zaete, dames mee lootjes; tweeë voo een
gullen. Bram kocht er tweeë en Jaone ook, mer dat wiste ze nie van mekaore,
wan Bram kocht de ziene, toen a ten even naer achter geweest was, en Janna
kocht die van 'eur, toen a ze op z'n zat te wachten!
Noe 'aodde ze vier lootjes, m'n 'eden! Janna dee der nog a moeilijk over, 't
was toch eigenlijk één gullen, die a nie nódig geweest was 'ee? Bram lachten ze
uut en zei 'Mense, 'ouw toch op! Misschien val d'oofdpries der wè op!'
Janna kon der nie om lache, en dat van dien pries gelóófden ze ook nie! Mer 't
was voo 't urgel en dat maekten 't wee een bitje goed! Tuus dee ze de lootjes in
't schuufje van 't kammenet en ze docht er nie mir over.
Der goenge een paer weken verbie en op een ochend, toen a Janna bezig was
om slae schóón te maeken, wier der gebeld!
Daer verschoot Janna van, wan de belle wier nooit gebruukt!
De mensen kwaeme aoltied achterom, dus 't zou wè wat bizonders weze! Ze
dee der 'anden af an der schorte, trok der beuk rechte en streek een paer
'aertjes van der kuve glad en toen goeng ze naer de voordeure om dien open te
doen.
Ie zat nog op slot en de knippe zat er ook nog op, want ie kwam soms in weken
nie open! Op de stoepe stoeng een keurige Mevrouw, mee een mantelpak an:
een rok en een jasje van 't zelfde goed. Ze knikten vriendelijk en zei: 'U bent
Mevrouw Jobse?' Ik ben Mevrouw Janse, van de vrouwenvereniging en uit de
lijst van de lotenverkoop op de bazar is gebleken, dat op een van Uw lootjes
een van de hoofdprijzen is gevallen!'
Janna wist nie, wat of z'öörden en aolles draoiden. Mer ze was nog wè zovee
bie der petoten, da ze zei: 'Kom der even in, Mevrouw' en ze liet z'in de voor-
kaemer. 't Mense goeng op een stoel an taefel zitte en Janna goeng, zonder da
ze der erg in 'aod, ook zitte.
'Een prieze', zei Janna, 'wat voo êên?'
'Nu', zei de Mevrouw, 'U mag met z'n tweeën een week in een pension in een
dorp vlakbij de hei en het bos! Overal wordt voor gezorgd en alles wordt
betaald, alleen de reis moet U zelf regelen!'
Janna kon 't nie gelove en ook niet goed begriepe, 't kwam ook aollemaele zó
inêênen en z'aod zoiet nog nooit bie d'and 'ehad.
Mer de Mevrouw lei aolles keurig uut: da ze van Zaterdags tot den aoren
Zaterdag der zouwe logere, en slaepe en ete en aolles. Dat 'et een 'uus was van
een verenigienge, daer a je mee groepen mee vekansie kon in de zeumer, mer
dat 'et in 't naejaer gelegen'eid gaf an mensen net as zie en Bram bevobbeld,
die a een prieze gewonnen 'aodde, om daer een weke te wezen. Toen wou de
Mrvrouw 't lootje zie, om te kieken, of a 't nommer klopten en Janna 'aelden
de sleutel van 't kammenet en in 't schuufje laege de lootjes. De Mevrouw keek
op een lieste en ja 'oor: 't klopten: op één lootje een prieze, op d'aore drieë
niks. Janna beloofden, da ze der mee Bram over zou spreke en da Mevrouw
der van zou 'oore!
Toen a 't mense weg was, goeng z'in de keuken op een stoel zitte. Ze was glad
15
