Dijkje
selen op hun kleding maakten geen misverstand mogelijk. De dijkwerkers
hadden zich verenigd in de vereniging 'Hebt Uw naasten lief als U zeiven' en
werkten volgens een ploegenstelsel van ongeveer 30 man per ploeg.
Stormschade bezorgde dijkwerkers werk en inkomen. In andere dorpen werd
wel verteld, dat bij zware storm de Westkappelse vrouwen koeken gingen
bakken, een bezigheid die vroeger alleen bij feestelijke gelegenheden voor
kwam.
Naast stormvloeden, schadevaringen door schepen en de paalworm, die alle
staketwerken en paalhoofden aantastte in de jaren na 1730, zijn twee
jaartallen belangrijk voor de geschiedenis van de dijk: 1682 en 1944.
Op 26 janua i 1682 brak de dijk aan de zuidzijde door. Vijf volle getijden zee
water kwamen het land binnen. Met man en macht werd het dijkgat gedicht.
In 1944, op 3 oktober 's middags, werd de dijk door Engelse vliegtuigen met
bommen van 6000 kilogram gebombardeerd. Het westelijk deel van het dorp
werd vernield en de Westkapelse Zeedijk, het eigenlijke doelwit, was over een
lengte van 130 meter doorgebroken. Het dijkgat moest Walcheren onder water
zetten, maar dat bleek niet voldoende te zijn. Bombardementen van de dijken
bij Vlissingen, Ritthem en Veere volgden.
Het dijkgat sleet uit tot een breedte van 600 meter en er ontstonden twee
geulen in. Met behulp van een zandzuiger, twee intermediate pontons,, schaars
beschikbare materialen, mankracht en improvisatievermogen werd het gat op
12 oktober 1945 gedicht en de dijk hersteld. Aan de zeezijde herinneren een
baai en een stuk strand aan het dijkgat; aan de landzijde een langgerekte
kreek.
In de jaren na de Tweede Wereldoorlog vonden uitgebreide herstelwerken
plaats aan de gehele dijk. Het dijklichaam was zwaar beschadigd door bom-
kraters, landmijnen en bunkers. Door deze werken doorstond de dijk het
geweld van de zee in de nacht van de ramp van 1 februari 1953.
In 1966 werden de eerste plannen gelanceerd tot verhoging van de Westkapelse
Zeedijk. Er vonden besprekingen plaats tussen het Waterschap Walcheren, de
Provinciale Waterstaat en de Gemeente Westkapelle. Het opstellen van
plannen leverde vele problemen op.
Twintig jaar later ging men tot uitvoering van de werkzaamheden over; de dijk
werd op Deltahoogte gebracht. Dat had tot gevolg dat het binnentalud van de
dijk ongeveer 50 meter verder landinwaarts kwam te liggen. De oude
Dijkstraat werd vervangen door een nieuwe straat; 29 huizen en 55 onbebouw
de percelen moesten wijken.
Wederom hebben de inwoners van Westkapelle de gevolgen van het leven met
'dun diek' meegemaakt. De nu bijna 12 meter hoge verbeterde zeewering lijkt
een onneembare vesting en zal hopelijk tot in lengte van dagen ons Walcherse
land beschermen tegen de gevaren van de zee.
Het 'Inslaen', het waterspektakel voor Westkapelle
De Westkappelse dijk was reeds meer dan tweehonderd jaar geleden een
toeristische attractie, die met trots werd getoond aan vorstelijke personen, die
ons land bezochten. Maar nu hij intussen weer eens is verhoogd, is het echt een
16
