't WAS EEN BITJE VERSCHOTE
Jan en Jaone waere ver'uusd. Nie varre 'oor, van d'ene kant van 't durp naer
d'aore kant. Eest weunden ze in 't 'uusje van Jan z'n ouwelui, een gedoentetje,
'uus en schure anêên, zoas ter zovee op Walcher stae, en daer bin de vremde
glad gek van! Die gae dan verbouwer raemen in de schure en glaze deuren der
in; de tussenmure deurbreke, van achter een stik der an bouwe en voor en
achter een terras mee plestieke stoelen en van die grööte zunneperrepluus.
As 't dan klaer is, lieken 't zaekje op aolles behalve op een 'Walchers 'Ofje',
mer dan weunden ze tóch op een 'echt oud Walchers boerderijtje'. Dan liefst
nog een welpit der bie, mee zo'n wupstok om waeter te pitten, gliek as a je die
in den Achter'oek ziet en op de Veluwe, mer die a 'ier in de contreien nog nooit
vertoond bin! En mer 'echt Walchers' weune!
Jan en Jaone 'aodde voo een behoorlijke pries der 'ofje van d'and gedae, en
een 'uusje gekocht in 't nieuwe dêêl van 't durp, daer a pas gebouwd was.
Waeterleidienge, centraal verwermd toet op de slaepkaemers toe en een
douche, ook mee werm en koud waeter! En voe Jaone vanzelf vee makkelijker
in 't onder'oud as 't ouwe 'uus.
Voor Jan was ter een mooie lappe grond achter en vóór een stikje voo een
blom'ofje voe Jaone; dus 't was aollemaele pico-bello.
Jan was van plan om achter ook blommen te gaen kweken; tegenwoordig
waere der van die machtig mooie planten en a je noe toch van onder of mot
beginne!! Jaone wist a lange, da Jan blom'achtig was en ze liet 'n dus mer.
Den voortuun lag vol stêênen en achter zat der ook nog nog a wat in de grond.
Dat 'aodde ze bie 't bouwen zó mer laete ligge; te lui om 't mee te nemen.
Voor was 't gauw voo mekaore, Jan krauwden de stenen der uut en nog
stikken cement ook, toen een padje in 't midden, sausjes der liengst en bak-
kruudjes en violetjes en in de zeumer strooiden Jaone aolder'ande pakjes
blomzaed uut; 't was effenof een lust om te zien.
Jan 'aod meer moeite mee zien perceel, 't 'aod lange ongebruukt gelege, en 't
was vroeger weie en duifkant 'ewist, dus 't bosten van de vuulte. 't Stikten van
't strekgos; Jan 'aelden ter mee bennen vol uut. A je bie de keuken begon te
trekken an de bewinde, dan bewoog 't achterin, zo verabbezakt was 'tü En
dan die smerige dokken! In 't voorjaer waere 't net gele sterretjes, mer as 't
uutgebloeid was, kreeg je van die grööte blaeren! Neeë, Jan 'aod er z'n 'anden
vol an!
Op een middag was 'n wee doende liengst de rand van 't perceel der neven. Dat
was nog nie eens verkocht, dus a je docht da daer gin vuulte in stoeng! Man's
'ööge!Ie 'aod een groote benne bie z'n en zat op z'n knieën 't strekgos uut te
graeven. 't 'Aod een paer daegen tevoren noga flienk gewaoid en aolles an
zaed en troep waoiden nog bie 'um in den tuun ook!!
Tussen de vuulte, an d'aore kant van den draed stoenge twi kleine guus.
Z'aodde een grööten bos blommen getrokke: kemille en butterblommen en
zurieng en mooie gosplumen. Ze kwaeme naer Jan toe. Jan en Jaone 'aodde
nooit guus gehad, mer Jan was erg op kinders en ie lachten es tegen de guus.
Ze kwaeme dichterbie.
'Magge men 'ier blommen trokke, meneer!'
'Jaet', zet Jan, 'je doe mer. Mer nie varder as den draed
'Neeë, netuurlijk nie', zei 't kleinste, dat a een paerestaeretje in der 'aer 'aod.
'Achter dien draed is toch joen tuun?'
20
