Dijkje HET VISIOEN VAN SINT JACOB Heeft U wel eens een visioen gehad? Mij overkwam dat laatst in Middelburg. Ik luisterde naar een lezing over de middeleeuwse pelgrimsinsignes, die in Zeeland zijn opgegraven. Opeens besefte ik dat Vlissingen een etappeplaats op de bedevaartsroute naar Sint Jacob is geweest. Dat vereist enige toelichting. De drie belangrijkste bedevaartsoorden in de middeleeuwen waren: Het Heilig Land, Het graf van de apostel Petrus in de Sint Pieter in Rome en het graf van de apostel Jacobus in Santiago de Compostela. Dat ligt vlak bij Kaap Finisterre op de noord westpunt van Spanje. En om die laatste gaat het. Zo'n bedevaart moest je eigenlijk te voet maken, maar pelgrims die niet erg fit waren en het konden betalen maakten de lange reis naar het graf van de heilige Jacob de Meerdere graag per schip. Nu had Vlissingen in de middeleeuwen uitstekende scheepvaartverbindingen met Spanje. Als in 1556 Keizer Karei de Vijfde afstand doet van de regering verlaat hij de Lage Landen vanuit Vlissingen. En als in 1559 Koning Phillips de Tweede de Nederlanden vaarwel zegt scheept hij zich ook in in Vlissingen en zo zijn er meer voorbeelden. Vanzelfsprekend hebben ook pelgrims van deze route gebruik gemaakt. Ik zag meteen het hele tafereel voor mij. De bedevaartgangers liepen het laatste stuk vanaf het Koopmansvoetpad rechtstreeks naar de middeleeuwse haven (nu Bellamypark) via de Blauwpoort en natuurlijk de Sint Jacobsstraat. Ze passeerden daarbij de Sint Jacobskerk. Daar legden ze de laatste biecht af en smeekten voor het beeld van Sint Jacob de zegen af over de gevaarlijke tocht naar de Golf van Biskaje. Sint Jacob de Meerdere werd zelf ook altijd uitgebeeld als pelgrim met de pelgrimsstaf, de grote flaphoed, versierd met jacobsschelpen (Coquille St.-Jaques) en de pelgrimskruik. En nu was het me ineens ook duidelijk waarom het wapen van Vlissingen oorspronkelijk bestond uit een pelgrimskruik op een rode achtergrond, net als de scheepsvlag uit die tijd. Het Vlissingse stadswapen is dus geen zilveren vaas met gouden kettingen, maar een pelgrimskruik van steengoed met een riem er aan om hem als veldfles te kunnen gebruiken en dat kun je op oude gravures ook duidelijk zien. Toen ik thuis kwam heb ik nog heel laat een vriend gebeld die ik opgewonden van mijn visioen vertelde. Hij stemde met mij in en zei dat hij langs de weg naar Vlissingen boven een bezinestation van SHELL een grote gele Jacobs- schelp had gezien op een rode achtergrond. Het kon niet missen, dat moest de oude pelgrimsroute naar Santiago zijn. Hij bracht mij even aan het twijfelen, maar dat is toegestaan. Zo word je beproefd. 43

Tijdschriftenbank Zeeland

de Wete | 1988 | | pagina 53