waarin vooral opvallen de oost-west lopende Langestraat en Noordstraat, met haaks daarop de noord-zuid lopende Smidsstraat/Molenweg en Timmermansstraat. In dit rationele geheel past keurig de kerk die zoals alle middeleeuwse kerken oost-west is gebouwd. Nu zou men kunnen denken dat Zoutelande aanvankelijk spontaan is gegroeid, en dat de naar binnen schuivende duinen woningen hebben verloren doen gaan die men meer landin waarts heeft herbouwd in een rationele verkaveling, m.a.w. dat het nu nog aanwezige rasterpatroon der straten pas van later tijd zou zijn. Hiertegen pleit m.i. dat de parochie Zoutelande omstreeks 1275 is gesticht en dat de kerktoren laat 13e eeuws is, zodat de kerk nog steeds op de plaats van stichting staat. Zou de zee pas nadien de bebouwing hebben achteruitgedrukt tot benoorden de kerk, dan zou deze ten tijde van de eerste bouw buiten de bebouwde kom hebben gestaan, wat ongebruikelijk zou zijn geweest. Zo'n kom-verschuiving is aan de oostkant van Zoutelande om de volgende redenen wèl denkbaar. Wegen ontstonden vroeger spontaan waar het voor de mensen het meest praktisch was om zich lopende of rijdende te verplaatsen, en ook het oude Walcherse wegennet moet in de vroege middeleeuwen zo gegroeid zijn toen het binnenland bevolkt werd en ook nog wel daarvóór, toen slechts de hogere en veiliger zeekuststrook bewoond was, en men van daaruit af en toe landinwaarts ging om te jagen, turf te steken of kudden schapen te laten grazen. Het oude Zoutelande strekte zich niet uit tot aan de Langendamdie zich voortzet in de weg naar Biggekerke, en de 'oerwegen' waartussen en waaromheen de plaats zich ontwikkelde moeten m.i. de noordwaarts het binnenland inkronkelende Molenweg zijn geweest, èn de kustweg langs de binnenduinvoet, die we westwaarts terugvinden als Westkapelseweg, maar dan wel vèr teruggedrongen. Het valt niet te zeggen hoever op het strand of in zee we de oorspronkelij ke T-kruising van Molenweg en kustweg moeten zoeken; in elk geval kwam de plaats oorspronkelijk veel zuidelijker, zoals o.a. bleek toen na een storm in 1892 ten zuiden van de Langestraat aan de zeezijde diverse straten bloot kwamen en men bij eb een tijdlang het bovenstuk van een houten regenton kon zien. Het zuidelijker doorlopen van Smidsstraat en Timmermansstraat blijkt ook uit het merkwaardig feit dat de westelijke rooilijn van de eerste en de oostelijke rooilijn van de laatste zich ten zuiden van de Langestraat beide voortzetten in een kavelgrens (A en B op de tekening). Om op die eventuele verschuiving van Zoutelande oostwaarts terug te komen: van de oude bebouwing liggen slechts de Timmermansstraat en het oosteinde van de Noordstraat oostelijk van de 'oer-oude' Smidsstraat/ Molenweg, en het is dus denkbaar dat dit gedeelte pas later is aangelegd ter vervanging van ondergestoven straten. Dat ook hier rationeel is gewerkt blijkt uit het feit dat de knik westwaarts van de Timmermansstraat even ver van de Noordstraat afligt als de Noordstraat van de Langstraat (afstanden C en D op de tekening); deze omknikking lijkt als aanzet te zijn bedoeld voor een straat evenwijdig aan de Noordstraat, die ten westen van de Molenweg door de ongunst der tijden niet meer tot stand is gekomen. Mogelijk zijn er nóg 2 onvoltooide aanzetten voor de uitbreiding of verschuiving van de bebouwing landinwaarts, nl. het doorlopende eind van de Noordstraat ten oosten van de Timmermansstraat (E) en het baantje noordwaarts (F) in het verlengde van de westkant van het kerkplein. Een stille getuige van de strijd tegen de opdringende duinen is te zien ten westen van de kerk, waar de Westkapelseweg achterom een bouwblok kronkelt dat een extra deuk in de binnen duinvoet vormt. De oude naam 'Hoogte' voor deze kronkel onderstreept de ophoging met stuivend zand. Voorts is het duidelijk dat de Langestraat oorspronkelijk heeft doorgelopen waar hij op het kaartje abrupt omknikt richting kerk, terwijl de vondst van scherven uit de 12e eeuw op het strand onderstreept dat vrij kort vóór de parochiestichting de kust heel wat verder zeewaarts lag. En dan is er de ondergestoven torenvoet, waarin de oorspronkelijke kerkingang bijna geheel onder het zand is verdwenen. Tot slot van wat niet meer dan mijn gissingen zijn op grond van het Zoutelandse stratenplan nog iets over de naam 'Noordstraat'. We realiseren ons misschien niet dat er 2 soorten 27

Tijdschriftenbank Zeeland

de Wete | 1989 | | pagina 33