magistraten. Ik herinner me een keer, dat, door
een geweldige onweersbui overvallen, Constant
en ik vluchtten in het portiek van een winkel.
We maakten ons zo klein mogelijk, om niet
doornat te worden, toen ineens de eigenaresse
haar dochter stuurde, een knap meisje van 16
jaar, en ik zie haar nog, hoe ze blozend de
dubbele deur achter ons opende. Vindt U maar
eens een fijngevoeliger en charmanter manier
om iemand een veilig onderkomen te bieden, en
op een gracieuze manier te doen uitkomen:
'Heren, U bent hier thuis!'.
Door de Lange Delft bereiken we het stadhuis
en we vergeten onderweg niet enige oude en
mooie gevels te bekijken, die nog over zijn van
het oude Middelburg. Dat oude houten huis, zo
prima geconserveerd of liever, zo goed geres
taureerd, en dat oude stenen huis, dat zo
afschuwelijk verminkt is aan onze rechterzijde,
zijn interessant om hun totale tegenstelling. Het
eerste is een restje van de oude houten woningen,
die destijds de hele stad sierden. Het andere is
historisch, zegt men; het zou de oude tol van de
'De Bank van Leening'
Uit: Historisch Topografische Atlas
cat.nr. 278 Gemeente-archief Middelburg
graven van Zeeland zijn.
Links hebben we een prachtige gevel, verfraaid
door beeldhouwwerk en ingelegd met baksteen
en andere steensoorten. Men noemt het 'het
huis de Zon', vanwege de grote, schitterende
zon, die de gevel siert. Het is, schijnt het, het
huis van een oud-reeder, en de zon zou herinne
ren aan het 'bas-relief, dat de spiegel van een
van zijn schepen sierde. Ik zou het eerder gehou
den hebben voor het huis van een architect,
wegens de 2 cartouches (lofwerk rond een veld,
waarin een wapen), waarmee het versierd is en
waarvan de eerste een persoon voorstelt, die een
kompas hanteert, en de tweede, dezelfde per
soon die een kapiteel van een zuil vasthoudt.
Hoe het dan ook zij, het is een fraai voorbeeld
van Zeeuwse architectuur uit het begin van de
17e eeuw.
Aan dezelfde zijde vinden we ook nog de oude
Franse kerk en het gebouw van de 'Leenbank',
die in principe diende als 'huis der Engelsen en
Schotten', het oude 'Scotschhuis' dus. Dit huis,
dat beroemd is wegens de grote handelsovereen
komsten die er vroeger gesloten werden, is nog
zeer belangrijk, maar we kunnen de architec
tuur van alle gebouwen die interessant zijn, niet
bespreken, omdat we over enige ogenblikken
bij het Stadhuis van de Stad Middelburg zullen
zijn aangeland.
Dit Stadhuis is, inderdaad, een ware parel. Het
is zonder twijfel een van de meest sierlijke en
elegante burgelijke gebouwen die bestaan, niet
alleen in Holland maar in heel Europa. Niet
overdadig - groot, zonder de vorstelijke allure
van de Lakenhal van Yperen, zonder het groot
se voorkomen van het Stadhuis van Brussel, is
het in zijn bouw zeer goed van afmetingen, en,
met zijn 2 verdiepingen en sierlijke klokketoren,
draagt het het cachet en het karakter van wat
het is, dat is te zeggen: een Stadhuis, wat wij, in
ons middeleeuws Frans noemen: 'een spreek
kamer voor de burgers'.
Zijn fundering dateert van 1468, en zijn bouw
duurde, als ik me goed herinner, 20 jaar. Het is
gebouwd in wat men gewoonlijk de 'architecture
bourguignonne' noemt, d.w.z. een sprankelende
stijl, een beetje getemperd in zijn driften door de
nadering van de Renaissance. De gevel is
versierd met 22 ramen, 10 op de begane grond,
10 op de eerste etage en 2 in een vooruitspringen
de gevelspits. Al deze ramen worden bekroond
door een spitsboog, ze hebben alle een ven-
sterkruis en de tympanen worden gesierd door
18
