Maar plots gemurmel door de rijen
De wijdingsfeer ontaardde in tumult:
Het wijnvat door de priester aangebroken
Bleek tot de rand met water slechts gevuld
Elk had gedacht: 'Ik hoef geen wijn te brengen,
Op zulk een vat merkt men dat water niet'.
Zij dachten ongemerkt de wijn te kunnen lengen
En zongen in de kerk schijnheilig 't hoogste lied
Ik heb die nacht, toen alle burgers sliepen,
Mijn wraak geuit, waaruit mijn afschuw bleek:
Ik heb een handvol zand in 't Veersegat gesmeten:
Het Veergat zou verzanden tot een kreek.
Die hand vermenigvuldigde zich tot miljoenen handen.
De schepen volgelaan, zij schuurden over 't zand
Zij konden niet als vroeger weer in Veere's haven landen
De kooplui stonden handenwringend aan de kant.
Zo werd de roem van het eens zo trotse Veere
Tot niets! De stad ging zienderogen achteruit.
Het licht van Veere's onverwoestbare glorie,
Ging als dit vers, gelijk een nachtkaars uit.
Met dank aan de heer J.D. de voogd, die deze sage in 1955 dichtte voor de toenmalige burgemeester,
jhr. J.F. den Beer Poortugael.
T)e Koninklijke Marine
op Walcheren in het verleden
en het heden'
Ongeveer 75 leden trotseerden op 28 februari de
stormachtige elementen om een in diverse op
zichten uitzonderlijke avond bij te wonen. Uit
zonderlijk in de eerste plaats omdat we niet op
onze gebruikelijke stek bijeen kwamen, maar in
de Vlissingse Marinekazerne. Verder uitzonder
lijk omdat we die avond twee sprekers hadden,
geen gulden in de zak hoefden te stoppen en ook
nog ontvangen werden met (gratis) koffie.
Maar bovenal zeker ook uitzonderlijk vanwege
het onderwerp: de Koninklijke Marine: derhal
ve niet enkel heemkunde 'van toen' maar zeker
ook 'van vandaag'.
Na het welkom door de kazerne-commandant,
Kapitein-ter-zee J. Nillesen, en een openings
woord van onze voorzitter kwam als eerste spre
ker Dr. Ph. M. Bosscher, conservator van het
Marine Museum te Den Helder, aan het woord.
In een voor het onderwerp veel te kort tijdsbe
stek slaagde hij er desondanks in de historie van
de (ruim!) 500jaar oude Koninklijke Marine op
duidelijke wijze te schetsen. Zo kwamen die
avond de vijf Admiraliteiten (Friesland, Noor
derkwartier/West-Friesland, Amsterdam, de
Maze en Zeeland) weer even tot leven, werd de
kaapvaart in een juist perspectief geplaatst en
werd natuurlijk niet vergeten de nodige lof toe
te zwaaien aan (ook volgens Bosscher) 's werelds
grootste Admiraal, Michiel de Ruyter. Ook wer
den we ingewijd in de wijze waarop de beman
ning van Lands vloot werd gerecruteerd (aan
de diaconieën en armbesturen werd b.v. ver
zocht geen uitkeringen te doen aan personen die
tot varen in staat waren) en zullen veel toehoor
ders met verbazing gehoord hebben dat ons
land in die 17e eeuw in staat bleek een vloot met
meer manschappen op te been te brengen dan
thans het voltallige personeelsbestand van de
marine groot is (en dat terwijl de bevolking
4
