VESTING
VLISSINGEN
het Vlissingse Eiland, ontstaan naar aanleiding
van de vele reakties die de heer Kareis ontving
op zijn voorgaande verhalen. Er zijn weer twee
jubileumbijdragen binnengekomen.
Mevrouw W. van Montfrans-Hartman, oud
burgemeester van Veere en de heer W.P. Roose
uit Koudekerke hebben beiden in heden en
Verleden' in die plaatsen goede herinneringen
liggen. U zult daar zeker van genieten.
Ook de vaste rubriekschrijvers bieden U weer
verlerlei aan in deze Wete en de redaktie hoopt
dat U aan het lezen van dit blad veel plezier
beleeft.
Jan Louw er se
<5T
Lezing over Vlissingen
Op 23 januari vervolgde de heer A.H. van Dijk
zijn verhaal dat hij, wegens tijdgebrek, op 25
april van het vorig jaar af moest breken. Voor
een groot aantal belangstellenden schetste hij in
het kort de geschiedenis van Vlissingen tot de
Napoleontische tijd. Ook nu weer aan de hand
van topografische gravures, vaak met grote fan
tasie gemaakt.
Het accent van deze avond lag op de periode,
waarin Napoleon trachtte van Vlissingen een
onneembare vesting te maken. Om de eerste
omwalling uit 1489 werd een tweede gelegd.
Door geldgebrek kwam men niet tot echte ver
dedigingswerken, slechts enkele ravelijnen ver
rezen. De oude inlaagdijk veranderde in de
(holle) Westbeer, die het zeewater uit de gracht
vóór de wallen hield en die men kon laten
springen ten tijde van gevaar, waardoor de stad
rondom onder water kwam te staan. De Ge
vangentoren, restant van de 17e-eeuwse West
poort, werd bomvrij, evenals de aangebouwde
kazerne, niet bestand tegen het 20e-eeuwse
geschut, want na de Tweede Wereldoorlog
legde deze het loodje.
Nu siert de Gevangentoren weer de boulevard.
Zo verrees meer oostwaarts de Oostbeer.
"bomvrije
bastion1
platte cjk
- bracht-
injgawc sortie
veste eet?
het
monfs ik
"reconstructie "bastiqn n i
met westbeer 1810 ssd
2
