HET (KERK)HEK VAN DE DAM!
Het is al weer enkele decennia geleden, dat de
toenmalige slotvoogd van Muiden, Ton Koot,
zijn publicatie het licht deed zien 'Help, ze
verpesten ons land!'
Zijn woorden werden, zoals zo dikwijls het
geval, gebagatelliseerd. Helaas blijken ze nog
steeds aktueel.
Nadat in de achter ons liggende halve eeuw de
natuur aan economische belangen werd opge
offerd, begint het er op te lijken, dat nu ons
culturele erfgoed aan de beurt is. In dit opzicht
memoreren we nog even de verbouwing van de
Abdij en het slopen van het vroegere raadhuis in
Vlissingen. Deze gemeente heeft nu de euvele
moed opgebracht een deel van het groen rond
de eeuwenoude Jacobskerk in handen te geven
van een horeca-exploitant. Zijn er in de stad van
Michiel geen bankjes en terrasjes genoeg om de
wandelaar te gerieven en geld mee te verdienen?
De al te zwakke protesten hiertegen geven
weinig hoop voor de toekomst.
In Oostkapelle dreigde het eveneens mis te
gaan. De rekreatie in Zeeland mag nu eenmaal
geen strobreed in de weg worden gelegd, ook al
zou dit in strijd zijn met het welzijn van de eigen
bewoners. Teneinde de doorstroming van het
(rekreatie)verkeer te bevorderen rond de kerk,
zouden de natuurstenen pilaren met bijbeho
rende leeuwtjes, het wapen van de Ambachts
heerlijkheid Oostkapelle, meer dan twee meter
in de richting van de kerktoren dienen te
worden verplaatst.
Het hiermee samenhangende muurtje, de zgn.
ezelsrug, zou logischerwijs moeten volgen.
De kerkvoogdij van de Ned. Herv. Gemeente
reageerde in eerste instantie nogal voorzichtig.
Geluiden als "We hebben de gemeente in de
toekomst wellicht nog eens nodig" werden al
spoedig vernomen.
Daar men zin zijn eentje niet veel kan uitrichten,
ging ik bij deze en gene te rade. Dan is het goed,
dat er verenigingen zijn, die namens grote
aantallen leden kunnen spreken, zoals de Bond
Heemschut en natuurlijk onze eigen Heemkun
dige Kring.
Ook al hieven we het bekende lied aan: "Laat de
leeuwtjes niet in hun hempie staan", het bestuur
bleek weinig voor "aktie" te voelen.
Gelukkig kwamen na herhaald alarm dorpsge
noten in beweging en ook de kerkvoogdij liet
zich niet onbetuigd. Op mijn advies werd Monu
mentenzorg benaderd en door haar bemoeienis
kwam het werk stil te liggen. Onze heilige
koeien zullen voorlopig dus niet gaan grazen op
vroeger gewijde grond.
Overigens ligt er rond de kerk nog een fraai
grasveld, dat door de aangrenzende horeca
uitstekend gebruikt zou kunnen worden om de
recreanten van dienst te zijn.
Misschien is het in deze tijd van saecularisatie
ook maar beter voor de Mammon te kiezen, een
keuze die beter past bij de no-nonsens politiek.
De in de kerk gepredikte God vraagt immers
alleen maar offers.
"Help, ze verpesten ons land!". De geest van
Ton Koot verwijlde een ogenblik in onze streek.
Het zal steeds nodig zijn, ook als Heemkundige
Kring, om een front te maken tegen de voort
gaande aantasting van overblijfselen uit het
rijke verleden.
Immers, zij die hiertegen niets ondernemen zijn
evenzeer schuldig aan het afbraakproces als
diegenen, die daartoe besluiten.
En tot deze konstatering komt
Richard Struijk te Oostkapelle.
20
