JANUS 'AEST JE LANGSAEM
'Angen eit gin 'aest, zei de moordenaer op weg
ni de galg!"
Ook in deze uitdrukking gaat het er bij de per
soon om, de werkzaamheden te vertragen. Een
moordenaar die op weg is naar de galg, zal
proberen zijn nek zo lang mogelijk uit de strop
te houden.
"Lansaem-Bedaerd komt ook wè 'oor, a is ze zö
(bewerkt verhaal van J. Vader)
Janus Jöösse van 't Waeter'ofje was zö lui as een
verke. As 'n deur z'n vrouwe achter z'n vodden
gezete wier, en dat kwam noga is vö, zeide'n
aoltie 'Aest je langsaem vrouwe, morrege kom
wi langst 'ier 'oor". Vandaer z'n biesmak*
"Janus 'Aest je langsaem".
Janus, of zöas z'n vrouwe 'm noemde: Jaas, lag
onderuut gezakt in z'n krikstoel*. 'Ie gêêuwde
en keek mee z'n ogen 'alfdicht ni z'n vrouwe, die
bedrievig op en neer deu den 'uze driste*.
Weetje, Riene, begon 'n, as ik laeter de gelegen-
t'eid is zou magge kriege, om trug te kommen
op dit wereldse tönêêl
'Ie zweeg en gêêuwde awi. Weetje wat deze Jaas
dan doe zou, Riene?
El, vroeg Riene benieuwd, jie ies doe? J'eit nog
nooit niks gedae jie!
Dat moe je nie zeie, Riene, wierp Janus tegen.
Vanochen uut bed gekrope, gewasse en gekleed
en g'ete. Is dat gin "ies doe"? Jie kun aoltemet*
zö onbillik weze, jie.
Jae, zie Riene, di gaen 'k nie op in. En, wat zou
jie dan gae doe?
Bel, verklaerde Janus, dan kwam 'k 'ier van m'n
leven nie mi trug in dit ievallige Walcherse land,
daer 'n bedaerd mense niks kan doe, as kouwe
lope lieë. Nêê, dan gieng deze Jaas 't 'êêl anders
anleie, da kan 'k je vöruut wè op 'n briefje geve.
'Ei j' a koffie?
Jae, en dan?, vroeg Riene, die op z'n laeste zeien
nie ingoeng.
Janus zakte nog verder onderuut as 'n deur-
gieng: Dat za'k je is zeie. 'k Gieng ik dan pront-
jes gebore 'oore in 't land van Oöst-Inje. Di is 't
volgens zeien aol z'n leven zukken lekkeren
zunneweertje. 't Moet daer 'eerlik weze, om
rustig en ongesteurd t' ukketukken* onder d'
appelesienebomen. En dan af en toe zö'n koste-
onverstandig 'aestig nie
Je hoeft niet altijd te jagen en tejakkeren. Door
gewoon rustig aan te doen, kom je er ook wel.
knolbie: hommel.
Geraadpleegde bron: Woordenboek der Zeeuwse
Dialecten.
F. van den Driest
likken oranjenappel tegen de dost. Mensen nog
an toe! As 'k di m'n gedachten is over laet gae,
komt waeter in m'n mond Riene.
'Ie kwam rekkend en gaepend 'alf overende en
keek z'n grootje verwietend an.
En 't vornaemste zou 'k nog vergete, bekende 'n:
Jie zou er dan naer aole gedachten ook nie weze
om mien êêuwig en aoltied op te jaegen. Joen,
joen, joen, as 'n mense di over gaet prakkesere.
Zö'n rustig bestaen Bel, bel, bel! 't Is nie om
indienken 'oor.
Nêê, zeit dat wè, gaf Riene toe, en dan wier je
dienkelik nooit mi wakker!
Zou je 't spiete? wilde 'n wete. Ze snoof luud deu
der neuze. Voorbaerige vragen geef ik gin
bescheid op, betuugde Riene da's tieds genoeg
as 't zö verre is. Gae noe maer is wat doe,
inplekke zukken onkundige praot te wauwelen.
'Ie schudde langsaem z'n 'ööd en zeide: Vrouwe,
vrouwe, 'k noe a zö dikkels gezeid: 'aest je
langsaem, morrege komt wi langst 'ier. Dat ver
vloekte werk loopt nie weg 'oor. 't Zit 'n mense
aoltie a genoeg achter z'n broek. Je raekt 't
eigentlik nooit vanaf aol je levensdaegen nie.
Schienkt mer is êêst 'n komme koffie in, dat
wekt de gêêst wat op. Dan zü me verder zie, den
dag is nog joenk.
biesmak bijnaam
krikstoel krukstoel
driste, drissem op een drafje lopen
aoltemet somtijds
ukketukken slapen
Geraadpleegde bron: Woordenboek der Zeeuwse
Dialecten
F. van den Driest
22
