'T IS NIET ALTIJD ZOMER
Halverwege de Veerseweg lag in de achttiende
eeuw een buitenplaats met de wonderlijke naam
't Is niet altijd Zomer".
Wellicht is deze naam uit te leggen als een ver
wijt van de bewoner aan de natuur, die het hem
niet vergunt om het hele jaar door te genieten
van het zomerse verblijf op het platteland.
Hoeveel positiever klonk dan de naam van de
buitenplaats aan de andere kant van de weg:
"Niet altijd Winter"1.
Het buiten 't Is niet altijd Zomer" werd in 1691
gesticht door mr. Alexander de Munck (1655-
1719), een energieke persoon, die het niet ont
zag om op de drassige, onwillige grond tussen
de Oude-en de Nieuwe-Veerseweg een kostbare
tuin aan te leggen.
Over de onstuimige levensloop van deze man is
al uitvoerig geschreven2. Hij schaakte in 1678 de
burgemeestersdochter Henri'étte Thibaut, ge
huwd met Francois Velters, en stal bij een
inbraak in het huis van de echtgenoot al haar
waardepapieren en geld. Het koppel vluchtte,
maar werd op aandrang van de zwaar beledigde
Velters achtervolgd en gegrepen.
De Munck werd in 's-Gravenhage gevangen
gezet. Nadat hij door de stadhouder vervolgens
was vrijgesproken, keerde hij terug naar Middel
burg en hervatte zijn functies in de stadsreger
ing. Hij was meermalen burgemeester en boven
dien, vanaf 1682, Hoogbaljuw en Rentmeester
generaal van Zeeland, een van de hoogste
posten in het gewestelijk bestuur. Na de dood
van zijn beschermheer, koning-stadhouder Wil
lem III, in 1702, werd hij door de nieuwe regen
ten uit al zijn ambten ontzet. Met moeite kon hij
zich handhaven als bewindhebber van de V.O.C.
Weliswaar deed hij in 1704 een wanhopige
poging om terug te keren in de magistraat door
samen met enkele andere afgezette regenten het
stadhuis te bezetten, maar na zijn ontslag heeft
hij geen enkel ambt meer bekleed.
Nadat de strijdende regentenpartijen zich in
1716 verzoend hadden, weigerde De Munck
zelfs om nog ambtelijke functies te vervullen.
Na het overlijden van Henriëtte Thibaut, met
wie hij na de dood van haar echtgenoot Fran
cois Velters was getrouwd, hertrouwde De
Munck met Johanna Cornelia de Jonge gezegd
Steengracht. Deze beide huwelijken waren fi
nancieel beslist niet nadelig. Bovendien had hij
de door hem in 1679 gekochte heerlijkheid van
West-Souburg in 1691 voor een groot bedrag
verkocht en zijn bewindhebberschap van de
V.O.C. zal hem ook geen windeieren hebben
gelegd. Zo had hij dus geld genoeg om van "'t Is
niet altijd Zomer" een van de mooiste lusthoven
van Walcheren te maken.
Het was een van de eerste buitens waarbij huis
en tuin tegelijk tot stand kwamen en een een
heid vormden. Op de kaart van Hattinga is de
aanleg goed te zien.3 Het huis, met vooruitsprin
gende zijvleugels, stond op een dam in de gracht
rondom de speelhof. Vanaf de Veerseweg was
het bereikbaar door een lange dreef, die uit
kwam op een halfrond voorplein. Aan de rijweg
stond een met beelden versierd inrijhek4.
Achter de omgrachte siertuin lag een tweede
eiland, met een ovale kom in het midden. Links
en rechts lagen sterrebossen en boomgaarden.
Het ronde eiland was waarschijnlijk de mena
gerie. Mattheüs Gargon noemde deze buiten
plaats "een der schoonste van 't Eilant"5 en
vermeldde met nadruk "de schoone Beelden,
groene Wandelaaryen, aardige Bloemperken
en alle uitdenkelijke Hofcieraaden"6.
11