Noten: 1Op 3 oktober 1943 heeft bij Veere een bombarde ment plaatsgevonden, waarbij zestien Duitse mili tairen om het leven kwamen. 2) In het kader van de zgn. "Gemeinde-Aktion" werden in 1943 burgers aangewezen om voor de Duitse autoriteiten o.a. spitwerkzaamheden te ver richten. 3) Pietro Badoglio trad na de val van Mussolini op als minister-president van Italië. Zijn troepen werden door de Duitsers overrompeld en krijgsgevangen gemaakt. 4) KMS bouwnummer 214, de latere Willem Ruys. Middelburcht?? "Karolingische Burchten in Zeeland" heet het nieuwe boekje van Van Heeringen en De Bruin. Erg boeiende lectuur, maar ik dacht dat we hadden afgesproken om "burgen" te zeggen en niet "burchten", in navolging van het kleine boekje van de grote historicus Huizinga "Burg en Kerspel op Walcheren" uit 1935. In de inleiding van het nieuwe boekje wordt als verklaring aangevoerd dat de naam "burcht" in het Zeeuws "burg" is geworden, maar dat is wel Zeeland op zijn kop zetten! Als je de Deense, de Duitse, de Vlaamse, de Franse en de Engelse naam ziet is het duidelijk dat het gewoon "burg" moet zijn. De naam "burcht" is een soort statig Nederlands, een soort Hoog-Hollands, zoals ze ook Kade zeggen tegen iets dat in heel West- Europa Kaai heet. Maar genoeg hierover gezeurd. Het boekje was nog warm van de pers toen ik vorig najaar op de Korte Burg in Middelburg een hoop zwarte modder zag liggen. Diep in de put waren de mannen van de wetenschap bezig in de stro mende regen de doorgang door de ringwal van de Karolingische burg bloot te leggen. De toe gang tot de walburg bleek geplaveid te zijn met houten baddings. Maar ze groeven nog een halve meter dieper en stootten daar op een riool gemaakt van een uitgeholde boomstam, half gevuld met bezinksel. Er werd een stuk afgesto ken en meegenomen voor een belangrijk weten schappelijk onderzoek. Ik begreep uit het gesprek dat men ging zoeken naar sporen van Middelburgse kak. Als die werden aangetroffen betekende dat dat de ringburg niet alleen maar een vluchtplaats was in tijden van nood, maar een omwalde woon plaats, een nederzetting, het allervroegste Mid delburg. Je zou verwachten dat er drommen mensen zouden staan kijken, maar we stonden daar met ons drieën. Het zal wel zo zijn dat de Middelburgers de honger naar hun geschiede nis liever stillen met de hapklare brokjes, die door het Historama worden voorgeschoteld, dan urenlang in de regen in een zwart modder gat te kijken. Toen ik naar Vlissingen terugreed was ik opge togen. Ik had oog in oog gestaan met het prilste Middelburg, maar ik kreeg wel een gevoel van schaamte omdat ik als ongenode gast in de kraamkamer had staan gluren, waar in het jaar 800 iets werd geboren wat later tot Middelburg is uitgegroeid. Het blijft me nog steeds verbazen dat die toegangspoort na 1000 jaar is terugge vonden en dat op een plek, die nog steeds Korte Burg heet. En dat ook de namen De Wal en De Lange Delft nog voortbestaan. "1' Histoire se repète". We gaan dit najaar her denken dat 50 jaar geleden, in oktober 1944, Middelburg weer zijn historische funktie kreeg voor de bewoners van de kust en het platteland als vluchtplaats voor het water en het oorlogs geweld. A.H. van Dijk 15

Tijdschriftenbank Zeeland

de Wete | 1994 | | pagina 17