DE GEMEENTE MOET EEN NAAM HEBBEN (2)
(W. Warnerspad)
Dit keer een korte, maar voor liefhebbers van
straatnaamgeving een opmerkelijke aflevering
van deze rubriek.
In het verleden ontstonden straat- en wegen
namen in de volksmond. Vaak naar aanleiding
van functie, ligging, vestiging van bepaalde
beroepsgroepen, enz.
De straatnamen in de recente stadsuitbreidingen
zijn in dat opzicht soms minder interessant.
Jo Spier heeft het in één van zijn uitgaven ,,'t
Merckwaardigste mij bekend" over de architec
tuur en vormgeving in nieuwe woonwijken.
Hij stelt daarin op ludieke wijze dat er geen
verschil meer is tussen de Braamstraat en de
Brahmsstraat, behalve dat de één in de fruit-
buurt en de andere in de componistenbuurt is
gelegen.
Dat het spontaan geven van straatnamen nog
steeds voorkomt mag blijken uit het volgende.
Tussen het fietspad langs de Stromenweg in
Middelburg, en de fietsenstalling van de Werk
plaatsen Walcheren bevindt zich een ca. vijf
meter breed plantsoen.
Het lag voor de hand dat van de fietsenstalling
naar dit fietspad de kortste weg zou worden
gekozen en dat wil zeggen dwars door het
plantsoen.
In de loop der tijd is in allerlei overlegsituaties
bij de Werkplaatsen Walcheren hierover van
gedachten gewisseld. Het heeft steeds veel stof
doen opwaaien.
Zo is aanvankelijk beslist dat het plantsoen niet
als fietsroute gebruikt mocht worden. Zoals in
dit soort zaken gebruikelijk, na eerst getolereerd
en later gelegaliseerd te zijn, bleek de verbinding
nog steeds onderwerp van gesprek. De werklei-
der van de buitendienst, de heer W. Warners,
verzuchtte desgevraagd: ,,Met dat pad was
altijd wat aan de hand. Dan was het weer te
modderig of te nat, dan weer te smal, dan weer
ongelijk. Uiteindelijk hebben we er een goed
pad aangelegd dat gereed kwam vlak voor ik
met pensioen ging. Het was een leuke verrassing
te constateren dat men het pad naar mij ver
noemd heeft".
Sinds die tijd is Middelburg weer een straat
naam rijker. Zij het dat deze niet voorkomt in
de officiële wegenlegger. Mogelijk dat, zoals
met andere door de volksmond gevormde straat
namen, dit ooit nog wel eens het geval wordt.
F.A. Broeksma
In een vorige "Wete" heb ik een suggestie gedaan
voor een naam voor de nieuwe plattelandsge
meente op Walcheren. Die suggestie luidde:
Arnekerke. Drie reacties mocht ik daarop
ontvangen. En aangezien het mij slechts te doen
was om een bijdrage, aan de eerder in de PZC
gestarte discussie, geef ik die reacties hier door.
De heer Kees Bos (Koudekerke) kwam mei de
suggestie: Arnelande of Arnelanden. De heer
Joziasse (Serooskerke) met: Scheldemonden of
Scheldemuiden.
De uitvoerigste reactie ontving ik van de heer
Kareis (Middelburg). Ik citeer uit zijn brief:
"Mijn eerste bezwaar is dat "Arne-" kan doen
vermoeden dat het gelijknamige riviertje door
of langs de nieuwe gemeente stroomt, en dat het
alom bekende Arnemuiden eveneens binnen de
gemeentegrenzen ligt, mogelijk zelfs de zetel
van het nieuwe gemeentebestuur is. Ook in "-
kerke" zie ik een wat misleidende suggestie,
want in tegenstelling tot Mariekerke heeft er
nooit een parochie, een kerkdorp "Arnekerke"
bestaan. De ontworpen gemeente moet het
grootste deel van het platteland van Walcheren
gaan omvatten, en ik denk daarom aan de naam
Walcherland" als een vlag, die toch wel redelijk
de lading zou dekken.
Ook zou deze naam aansluiten bij de bestaande
Zeeuwse gebiedsaanduidingen Noord-Beveland,
Zuid-Beveland, Duiveland en St. Philipsland.
Bij Jan Vader vond ik de dialektuitspraak
"Walcher", terwijl de uitgang "-en" voor zover
ik weet niet in de oudste bronnen voorkomt".
Tot zover de reactie van de heer Kareis.
Ik onthoud me van commentaar op deze drie
suggesties. Het oordeel is aan de lezer.
A.P. de Klerk
17