Hoewel gedurende de inundatie (1944/1945) de Noordweg in Sint Laurens onder water stond, was er nu en dan
nog heel wat bedrijvigheid, zoals we op dit plaatje kunnen zien.
We trokken in bij een oom en tante, die met een
gezin van acht kinderen op Houtkaai 4 een
achterkamer en een alkoof als onderdak had
den gevonden. In de voorkamer woonde een
andere familie en de keuken werd om beurten
gebruikt.
Het hele gezin van oom en tante sliep op
matrassen in de alkoof, terwijl wij 's avonds in
de woonkamer onze bedden spreidden.
Vader had veel moeite met deze manier van
leven en kocht een roeiboot (waar kwam het
geld toch vandaan? Er werd immers niets ver
diend, omdat de smederij onder water stond).
Hij legde die bij de Noordbrug. In ons eigen
huis op Brigdamme maakte hij de zolder enigs
zins bewoonbaar en vervolgens peddelde hij
heen en weer tussen Middelburg, Brigdamme
en Oostkapelle.
Ik ging vaak met hem mee en moest dan aan het
roer zitten, zodat vader gemakkelij ker tussen de
"Rommelasperges" door kon laveren.
In het huis naast de smederij woonde de familie
Verburg, die voordien een kruidenierswinkel op
het dorp had gedreven.
Dit huis lag op de helling van het kerkhof, dat
bij de ruïne van Brigdamme hoorde. Hoog en
aan de achterkant droog.
Als het hoog water werd zwommen Marie Ver
burg en ik op de Noordweg. We trokken boven
onze badpakken aan, daalden de zoldertrap af
en zwommen door de gang naar buiten. Ramen
en deuren waren er nauwelijks nog in de huizen,
maar in de kozijnen zaten nog wel scherpe glas
splinters. Het was dan ook zaak, goed uit te
kijken of er een dukw in aantocht was.
Die maakte grote golven en je moest zien een
lantarenpaal te bereiken om je aan vast te
houden. Die amphibie-vaartuigen onderhielden
een soort lijndienst tussen de Markt van Middel
burg en de diverse dorpskernen.
9
