De Veerse Dom, met op de voorgrond 3 geparkeerde Buffalo's van het 80ste Assault Squadron Royal Engineers.
Met deze Buffalo's - een rups-amphibievoertuig van Amerikaanse makelij - werd op 9 november 1944 een in
Gapinge geïsoleerd geraakte groep van 150 Duitse militairen opgehaald en naar het vaste land in krijgs
gevangenschap afgevoerd.
Foto: kollektie J.C. van Winkelen, Serooskerke.
aantal burgers is omgekomen en er is veel
materiële schade. Vele evacuées, die have en
goed hebben moeten verlaten toen het water
kwam, zien met zorg de toekomst tegemoet.
Maar de wederopbouw en het herstel van de
dijken kan beginnen. Er is echter nog een lange
weg te gaan.
In de lente van 1945 staan de bogerdjes op
Walcheren voor het laatst in bloei; frêle zuiver
witte en rose bloesems boven het gore grauwe
zeewater, een onwezenlijk gezicht.
Ons watergangetje is inmiddels uitgegroeid tot
een brede woeste stroom. De ruïne van onze
boerderij balanceert op de rand ervan.
De Veerse Kreek heeft zijn definitieve vorm
gekregen.
In oktober 1945 is de dijk dicht.
Het zeewater verdwijnt en de herinrichting van
het landschap neemt een aanvang. Rond de
kreken wordt bos aangeplant en de resten van
ons boerderijtje worden geslecht.
Nu kijken we vanaf de Poldersedijk uit over een
totaal ander landschap dan dat van 1944.
De zeearm "Het Veerse Gat" is het "Veerse
Meer" geworden. Op de plaats van het dijkgat
ligt de Jachthaven Oostwatering.
Op het meer surfzeiltjes in alle kleuren van de
regenboog.
Landinwaarts kijken we uit over de brede groen-
omzoomde Veerse Kreek, eens ons kleine water
gangetje. Links ligt het fraaie bungalowpark,
rechts het bos, een prachtig gebied.
Maar niets is er over van dat oude wonder
schone Walcherse landschap. Dat zagen we
voor het laatst op die stille nevelige herfstdag, 11
oktober 1944, de dag van het bombardement op
de Veerse dijk.
C. Leeman,
Middelburg
18
