in de richting van Uncle Beach afgevoerd.
Het was nu ongeveer tien uur in de morgen en
onze commandant besloot via de achtertuinen
van de huizen aan de Walstraat een weg naar
"Bexhill" te zoeken. Enigszins gedekt door de
achtergevels en de daken van deze huizen be
gonnen wij ons een weg te banen door de wir-war
van achterplaatsjes, muurtjes en schuttingen.
Wij klauterden er overheen of hakten gaten waar
de afscheidingen te hoog waren en vorderden
uiterst langzaam. Telkens weer moesten we halt
houden om er bovenal voor te zorgen dat de
Duitsers niet in de gaten kregen wat wij aan het
doen waren. Tijdens deze operatie raakten wij het
contact met het bataljon kwijt, de hele compagnie
was uitgerekt verspreid over de achterplaatsen en
schuurtjes tussen de Kleine Markt en het Betje
Wolffplein.
Coosje Buskenstraat met de vroegere MULO
Om ongeveer twee uur in de namiddag bereikte
mijn sektie de achterkant van de huizenrij aan de
Coosje Buskenstraat. Ik opende de voordeur van
één van deze huizen om te kijken hoe deze straat
er uit zag, maar gooide de deur gelijk weer dicht.
Vanaf de Boulevard lag de hele Coosje Busken
straat met Betje Wolffplein onder geconcentreerd
en goed gericht mitrailleurvuur. Ik opende de
voordeur opnieuw en keek naar buiten, de straat
in. In de huizen aan de overkant van de straat zag
ik de Commando's die wij moesten aflossen.
Toen bleek dat het Duitse vuur voornamelijk het
midden van de straat bestreek gingen wij, onze
Brengroep, op de stoep van het huis zitten om
de situatie nader te bekijken. Rechts, ongeveer
halverwege tussen het witte winkelhuis op de
hoek en de bakkerswinkel van Speckens aan
"onze" kant lag een Commando op straat. Hij
was waarschijnlijk dood, bewoog niet en nie
mand waagde het de straat op te gaan om hem
weg te halen. Er werden enkele pogingen onder
nomen om toch de straat over te steken, maar
elke keer werden onze troepen door het mitrail
leurvuur terug de huizen in gedreven.
Wij schreeuwden over de straat naar de Com
mando's maar ook zij bleven waar zij waren, in
de huizen aan de overkant.
Wij hadden onze brenguncarriers in Breskens
achtergelaten, maar de bemanningen waren met
ons meegekomen en opereerden als een zelfstan
dige sektie. Zij probeerden nu naar de bunker
boven aan de Coosje Buskenstraat te infiltreren,
wat echter weinig succes had.
Via de radio werd voortdurend aangedrongen:
doordrukken - ongeacht de verliezen - door
drukken - steek die straat over -.
Er werden mortieren van 3 inch aangebracht,
waarmee de Duitse bunker onder vuur werd
36
