LAAT HET DE WETE WETEN
van de gelegenheid gebruik, om zijn makker te
vragen, wat er van al die dingen, die ons medege
deeld waren, aan was.
-Alles is waar", zei hij;Alleen weet ik niet, of
ze zooveel kinders hebben, als hij zegt".
(Later heb ik vernomen, dat hij ook daarin ons
niet bedrogen had. En dat er thuis bittere armoe
heerscht, is me ook gebleken).
Het ventje kwam terug.
,,Ik moet straks nog maar 's terug komme",
zeiden ze, ,,He, wat heb ik 'n slaap!"
Ik nam afscheid. Nog eens liet hij me het
ontvangen geldstuk zien op zijn dunne gebogen
vingertjes.
- ,,'k Heb het altijd in m'n hand gehoue", zei hij,
en meteen verdween het handje weer in zijn
broekzak.
Op een drafje zagen we hem den weg naar zijn
huis inslaan.
Ik kon de gedachte aan dat ventje niet uit mijn
hoofd zetten en besloot dit neer te schrijven.
Misschien, dacht ik, is hier iets te doen voor de
meer beweldadigen. Men kons eens op kondschap
uitgaan.
Mijn indruk van het jongetje was gunstig.
Trouwens (dit woord, anders ongewoon in den
mond van een elfjarige, heb ik hem een paar maal
hooren gebruiken; o, 't was zoo'n wijs mannetje!)
de persoon, die me vergezelde, dacht er even zoo
over als ik.
Zijn naam is den Redacteur dezer courant bekend.
L.A.E. v.d. Ley
Middelburg, Juni 1903.
De Middelburgsche Courant, 6 juni 1903.
fï\
De heer G.J. de Rooij stuurde ons de hierbij
geplaatste toch wel bijzondere tekening die bij
hem een aantal vragen opriep.
Begrafenis in de duinen
Al bladerend in het tijdschrift Timotheüs, jaar
gang XV (1909-1910), vond ik tot mijn verras
sing in een artikel, met als weinig opwekkende
titel "Begraven", bijgaande afbeelding met on
derschrift "Begrafenis in de duinen".
Zonder twijfel kunnen we vaststellen dat het
afgebeelde dorp Zoutelande is, hoewel in het
artikel zelf hierover met geen woord wordt
gerept. Ook bij nauwkeurig bestuderen kan
geen signatuur of iets dergelijks ontdekt worden.
Wat ik zou willen weten, is waar deze plaat/
tekening vandaan komt. Wie maakte hem?
Waar is het origineel?
Weet u het? Laat het DE WETE weten!!
27