OM DE EERE DER WESTKAPPELAARS
't Stoeng in de krante
De Middelburgsche Courant, 6 maart 1936
Westkappel, Maerte 1936.
Jewannes.
'k Vale mee de deure in uus. In je brief van
Zaeterdag an Jan de Smid schreefje, dat 't wè
is goed zou wizze as t'r is 'n Wasschappelaer
wat over dien boek van Campert* zou schrieve.
En dat gae 'k doe. Noe moe jie nie dienke, dat
ik m'n eige verbeelde da'k meer onder m'n pet
dan jie, 'oor Jewannes.
'k Was al eerder van plan 'ewist om 'r m'n
meenienge over te zèjen, mè ik dee 't nie, wan
ik docht "die schriever gooit mee modder en oe
meer of 'n gooit, oe vuler of 'n z'n eige maekt"
en bovendien, as iemand in 'n modderpit staet,
dan is 't onmeugelik om blommen te strooien,
wan die groeie di nie.
Ik verduurde 'n wel 'n bitje, wan iemend, die
alleene mè lilleke diengen ziet en nooit ies
moois, is te beklaegen.
Mè jae, Jewannes, deur dat gooien kriege de
Wasschappelaers spetters op d'r goed en de
butenwacht zou dan misschien dienke dat ze
van d'r eige z5 vuul bin en da's gin waer, wan
ze bin zuver op de greete. 'k Za siefers noeme.
De gevalen van echtscheidiengen en geboorten
van onechte guus, die 'ier in de leste 25 jaer
voor 'evale bin, aol bie mekandere 'eteld bin
op de viengers van één 'and te tellen en
saemenweune zonder trouwen, dat doe ze 'ier
nie. En in die 25 jaer vale dan nog de mobili-
satiejaeren mee d'r slachtoofers.
In andere kringen gebeure zokke lilleke dien
gen meer. Ik 'oorde onlesten vertelle van 'n
man, die van z'n vrouwe 'eschêê was en noe
saemenleefde mee 'n ander wuuf. Z'n 'uus-
vriend trouwde laeter mee de onbestorven
weduwe en dat 'eele stel zit noe soms mee de
voeten onder één taefel, dus in dat kooitje van
viere is op dat gebied naebie net zö vee ge
beurd as 'ier op 'n durp van 2000 zielen in 25
jaer.
Ik meene, dat die man van Kampen kwam, 'n
Kampenaer of 'n Kamper, zo noeme ze om-
mers iemend, die di vandaen komt.
Misschien stieng dit geval wè vor oagen van
d'n schriever van 't boek, toen dat 'n schreef
dat Tanne Ingelse gieng saemenleve mee 'n
andere veint. Op Wasschappel ken d'n 't voor
beeld nie 'evonden wan zooies is 'ier nog
nooit gebeurd. De mensen zouwe d'r eige
doodschaeme.
Jewannes, jie as Middelburger vond in dat boek
grove fouten, 'n ander zeide "d'r zitte 'n berg
fouten in" en 'n echte Wasschappelaer vindt 'r
zo vee, dat 'r weinig goeds overbluuft. Dat is
oak te begriepen. De schriever weunde en
leefde 'ier eenige jaeren, mè mee'eleefd eit 'n
nooit, 't Was 'n droamer en ie ieuw z'n eige
aoltied op 'n afstanje en of 't noe kwam deur
slaepers in z'n oagen of deur wat oak, goed
uut z'n doppen 'ekeke eit 'n zeker nie. En dat
is wè z'n grootste fout, of liever z'n gebrek,
dat 'n nie scherp genoeg van inzicht is, wan uut
z'n boek bliekt, dat 'n van de Wasschappelaers
alleene mè de ruge butenkant 'ezien ei, en dien
eit 'n nog ruger 'emaekt, en aol 't mooie en
zuvere dat van binen zit, di zag je niks van.
De Wasschappelaers bin ruug. Der zitte strap
pers en strandjutters onder en oak nog wè 'n
einkele likkeboer, mè dezelfde strandjutter, die
vandaege 'n stik brand'out uut 't waeter aelt,
waegt merge z'n leven om 'n schipbreukelienk
te redden en 's Zondags dirop zit 'n mee 'n
geboge kop in kerke. Mè zö zag de schriever
ze nooit, di was z'n oage nie 'elder genoeg vö.
Sommigte Wasschappellaers bin nie pront van
uuterlik, mè innerlik stae ze vee' en vee oager
dan ze in dat boek eteikend bin, jae misschien
we zo oage, dat ze vo iemend, die zelf in 'n pit
staet, glad uut 't zicht bin.
Jewannes, 'k ouwe op. Mè eest schrief ik nog
drie spreekwoorden op.
Ie "As iemand beuter op z'n ood ei, moet 'n
nie in 't zunnetje stae."
2e "Di 't arte vol van is, loopt de mond van
over."
3e "Wien de schoe past, trokt 'n an."
De complement en de groetenisse an aolemaele
en laet m'n brief mer is leze an Endrik, dan ken
dien de taele vergeliekene mee dat Braebands
uut dien boek. Je ken d'r op rekene dat 't zuver
Wasschappels is, wan 't is 'eschreve deur
'n Echte Wasschappelaer.
12
