sal# produceren en het zoeken naar oorspronkelijke gegevens is veel
aantrekkelijker» Hoe romantisch was niet tot voor enkele jaren de
prachtige ruïne van Hoogelande, daar midden op Walcheren.Dikwijls
is de romantiek een middel. Die ruïne bracht velen tot nadenken
over wat dit toch wel geweest moest zijn, zo'n grote kerk midden
in dat kale gebied. Het is nu tot een degelijk bouwwerk getrans
formeerd, weliswaar in oude stijl, doch helemaal &nders. Dat
iïoogeland» leverde een begin op voor de belangstelling in de heem
kunde. Aan de oostkant van Walcheren ligt bij de ingang van het
Sloe het oude fort Rammekens. Eigenlijk is dat fort pas in een
brede belangstelling gekomen na de dijkdoorbraak in 1944 en de
dichting van het stroomgat daar.Met een heel grote sleutel van wel
50 cm lengte, die bij een nabijwonende boerderij moest worden ge
haald voor een dubbeltje toegangsgeld, gingen wij als schooljongens
er elke vakantie heen om te spelen, om de inkrassingen op houten
deuren en stenen proberen te ontcijferen, om je er sterk en mach
tig te voelen, in schijn. Het was in de jaren *20 nog een ongerept
oud fort, met holen waar kapers gemarteld en gedood waren eertijds,
met een diepei waterput, alles slecht onderhouden.
000
In Vlissingen ziet men die ronde zerksteen op het Bellamypark.Hij
ligt v66r het gebouw van de Openb.Leeszaal, in de straat. Er staat
nu niets meer op te lezen, maar v66r 1944 was er het jaartal 1572
in gebeiteld. Wat beduidt deze steen? Het is de plaats waar bij
de bevrijding van de Spaanse overheersing op 6 april 1572 de opper-
krijgsmeester van Alva, Don Pedro Pacieco, "beneffens" twee Spaan
se jonkers zijn opgehangen. Hier bestaat een fraaie gjrairure van.
Bij de bevrijding van de Duitse overheersing is deze Steen vernield
maar gelukkig wel vervangen, z6nder jaartal echter. Het zijn deze
dingen die bij enige kennis er van het wandelen in het Bellamy-
park interessant maken. Zulke kennis helpt ook de waardering ver
hogen voor historische gebouwen en doet de kostbare restauraties
uit openbare middelen door de inwoners aanvaard worden.
Ik ben eens set een geselschap door burgemeester jhr. Den Beer
Poortugael rondgeleid door het oude stadhuis van Veere. Fantas
tisch was dat onder zijn leiding. Maar ik ben ook als scholier
op esa schoolreisje eens rondgeleid in de Oudheidskamer van Veers
door da oude heer Perrels. Ook dat was iets bijzondere.
Ik denk-aan Lóvarondale, die idealistische kuituurmaatschappij
in Serooekerke, waar man voorgeeft nog te werken zonder of al
thans zo weinig mogelijk kunstmest. De producten van Loveren-
dale worden duur verkocht in Den Haag en het buitenland. Wat we
ten wij van Loverendale?
De vuurtoren van Westkapelle, waarvan de fotograaf Kotvis zo'n
prachtige foto heeft gemaakt voor het Zeeuws Tijdschrift, en
