iedere trein een aantal coupés gereser
veerd ('Nur für Wehrmacht'). In de praktijk
leverde dat echter problemen op. Zo
beklaagde de NS zich in april 1942 bij de
Transportkommandant te Utrecht zich over
het feit dat tussen Vlissingen en Roosen
daal Duitse militairen in de aan gewone
reizigers voorbehouden eerste klas reis
den, terwijl in die voor de Wehrmacht nog
voldoende plaats was. De NS verzocht de
treinpatrouilles (Zugstreifen) daarop te
laten toezien. Soortgelijke incidenten
deden zich voor in december 1942 en
februari 1943.
Ook grepen Duitse militairen wel eens in in
de vertrektijden van treinen. Zo belette een
Duits officier op 28 mei 1942 te Vlissingen
het stationspersoneel een trein te laten
vertrekken. De reden daarvoor was dat
een aantal militairen nog niet was gearri
veerd. Na enig geharrewar en overleg met
de Duitse treindienstleiding (Zugleitung) te
Roosendaal bond de officier in en kon de
bewuste trein met 23 minuten vertraging
vertrekken. Het militaire transport vertrok
één trein later.
Vanzelfsprekend bleef ook het goederen
vervoer niet buiten schot. In 1941 verzond
een Duitse instantie te Middelburg regel
matig met personentrein 3024 wagens met
Het in 1944 verwoeste station langs het kanaal
bij de Keersluisbrug te Vlissingen was reeds
enkele jaren voor de oorlog niet meer in gebruik
(foto Zeeuws Documentatiecentrum)
levensmiddelen naar Goes. Door het aan
koppelen van die wagens werd trein 3024
regelmatig vertraagd. Dit was voor de sta
tionschef van Middelburg reden om zich
via zijn superieuren tot de Bbv te wenden.
Die besliste ten gunste van de NS: de
bewuste wagens moesten maar met een
goederentrein naar Goes worden verzon
den. Zij konden daar nog op dezelfde dag
worden gelost.
Niet alleen in het treinverkeer deden zich
problemen voor, ook in de stationsrestau
raties kon men zo nu en dan merken dat
het oorlog was. Een voorbeeld.
Op 7 januari 1941 keerde in Middelburg
een tweetal Gestapo-agenten terug van
verlof. In de restauratie 2e klas schoten zij
in een dronken bui met hun revolvers in
het plafond en op een portret van koningin
Wilhelmina. Het liep uiteindelijk met een
sisser af: de door de stationschef inge
schakelde Ortskommandant liet het portret
ter reparatie weghalen en bood veront
schuldigingen aan.
Zowel in vredes- als in oorlogstijd had de
