de en dat er altijd wat te beleven viel.
Bruggen zijn vaak een inspiratiebron
geweest voor tal van bekende en minder
bekende kunstenaars.
In het spoor hiervan heeft de Bellinkbrug
te Middelburg mij geïnspireerd tot dit arti
kel met bijbehorende tekening.
De Bellinkbrug die bestaat uit een stalen
constructie, vormt de verbinding voor voet
gangers en fietsers tussen de Koren-/Kin-
derdijk en de Rouaansekaai en is gelegen
in het oude havengebied van de Zeeuwse
hoofdstad.
Wat onmiddellijk opvalt is dat juist ter
plaatse van deze brug de doorgang voor
schepen tussen de kademuren erg smal
is, in vergelijking met andere bruggen in
de omgeving. Ook valt op dat zich in het
verlengde van de brug aan beide zijden
geen aansluitende straten bevinden.
Zoiets roept vragen op. En zoals zo vaak
bij dit soort vragen, geven oude stadsplat
tegronden ons hierover een eerste aanzet
tot meer duidelijkheid.
Op alle stadsplattegronden van Middelburg
komt in deze omgeving een brugverbin-
ding voor. Ook op de uit omstreeks 1550
stammende plattegrond van Jacob van
Deventer. Op deze kaart zien we de oude
stadsmuur van Middelburg aangegeven.
En wat blijkt nu? Deze stadsmuur loopt
voor een deel net buiten de Nieuwe Haven
op de plaats waar nu het Gerechtsgebouw,
het Belastingkantoor en de Zeeuwse Bibli
otheek zijn gelegen. Ze steekt verderop op
de plaats van de Bellinkbrug het water
over en loopt vervolgens via de Kuipers
poort in een min of meer rechte lijn naar
de voormalige Dampoorten. Deze laatste
waren gelegen ter hoogte van de Schuit-
vlotstraat (de straat waar vanaf de Dam
zo'n mooi uitzicht is op de Oostkerk).
Een en ander is duidelijker aangegeven op
het overzichtskaartje van stadsuitbreidin
gen van Middelburg opgezet door dr. W.S.
Unger in zijn boek De Monumenten van
Middelburg. Hij geeft hierin het gedeelte
van de Nieuwe Haven achter de Bellink
brug aan als stadsuitbreiding van vóór 1317.
Het is derhalve niet onwaarschijnlijk dat de
zwakke plek die elke doorgang in de ver
dedigingsmuur was, zo smal mogelijk dien
de te zijn. We zien dit onder andere ook bij
andere haventoegangen van voormalige
vestingsteden. Hoewel dit een veronder
stelling is voor het feit dat de kademuren
hier dichter bij elkaar zijn gelegen dan el
ders, wordt deze theorie ook enigszins on
derbouwd door de hierna volgende gege
vens die mij door het gemeente-archief
van Middelburg ter hand zijn gesteld. Ze
zijn afkomstig uit het archief van de Dienst
Gemeentewerken Middelburg 1831-1952
(inv.nr. 236) en uit het boekje Walcheren in
het spoor van bedrijf en techniek door A.F.
Franken (Middelburg 1988).
De huidige Bellinkbrug dateert van 1855.
In verband met het in erfpacht geven van
een terrein aan de Blauwedijk ten behoeve
van een scheepstimmerwerf, achter de
brug, werd de oude basculebrug die tot die
tijd voor de verbinding had gezorgd, ver
plaatst naar de Dambrug. Het vaargat,
waarover de oude Bellinkbrug lag, bleek
namelijk te smal om schepen voor de
grote vaart door te laten.
Daarom kon de basculebrug ter plaatse
niet worden gehandhaafd als de kaaimu
ren aan één zijde afgebroken werden.
Stadsbouwmeester G.H. Grauss ontwierp
een nieuwe dubbele draaibrug, die aan de
ene zijde op de oude basculekokers
geplaatst werd en aan de andere zijde op
