groepen: allereerst de huishoudelijke arti
kelen, variërend van borstelwerk, echte
sponzen en zemen tot stofdoeken; dan de
'geneesmiddelen': aspirine, broom, kies
pijnwatjes, maagtabletten enz. Verder een
vorm van 'doe-het-zelfartikelen: verven,
ammoniak, terpentijn. De verf werd nog
eigenhandig van lijnolie gemaakt. Dat
deden Van Varik of Jan de Liefde. Ook wil
ik de afdeling parfumerie noemen: par
fums, bijvoorbeeld Maya of Houbigant, crè
mes, zepen, make-up-artikelen.
We hadden ook allerlei seizoenartikelen:
mottenballen, flitspuiten (tegen muggen),
weckartikelen in de zomer, levertraan in de
winter.
Er werd heel veel los verkocht. Dit werd
verpakt in papieren zakken. Bepaalde
medicinale kruiden werden afgewogen met
behulp van een koperen weegschaal met
gewichtenblok; daarnaast hadden we nog
twee gewone weegschalen.
Achter de toonbank had je allerlei laatjes
en potten met Latijnse opschriften, die je
allemaal moest kennen. Het had wel iets
weg van een apotheek.
Achter de zaak was een groot pakhuis, dat
doorliep tot aan het Koorkerkhof. Daar
stonden voorraden grotere artikelen, zoals
mandflessen lysol, zoutzuur, ammoniak,
lijnoliesoorten, verf en borstelwerk.
Je kon je ook laten wegen, in een stoel,
voor 5 cent. De uitslag werd afgedrukt op
een kaartje.
Terugkijkend op die periode kan ik stellen
dat ik bij Schulte Thieme een leerzame
en prettige werkkring heb gehad.'
Spoorwegverkeer op Walcheren
Het onderschrift bij de foto van het ver
woeste station langs het Kanaal door Wal
cheren, bij de Keersluisbrug te Vlissingen
(thans de Edisonweg), behoeft volgens de
heer F.G. Hintzen uit Middelburg een toe
lichting. Het in 1873 gebouwde station, dat
in 1944 als gevolg van bombardementen
verloren is gegaan, was al vijftig jaar niet
meer in gebruik. In 1894 werd het nieuwe
station van Vlissingen aan de Prins Hen-
drikweg, bij de haven, in gebruik genomen.
Hierdoor konden de treinreizigers beter
overstappen op de mailboten. Ook dit sta
tion is in 1944 als gevolg van bombarde
menten verloren gegaan.
Bij de heer G.C.J. Uijt de Haag uit West-
Souburg schoot na het lezen van het arti
kel van de heer Braat een jeugdbelevenis
door het hoofd die hij ons wil meedelen.
'Ik herinner me een 'kolen- of mosseltrans
port', dat plaatsvond in de eerste week van
maart 1944. Mijn vader, moeder, broer
Adrie (8 jaar) en ik, Gerard (10 jaar), gin
gen met de trein van Souburg naar Vlissin
gen. Het was behoorlijk druk, want wij
stonden op het treinportaal van zo'n
ouderwets treinstel. Er moest wel wat aan
de hand zijn, omdat het die dag droog was
en wij toch onze wijde regencape met
capuchon aan moesten. Wat dat was, zou
den wij spoedig ondervinden.
Vader had er lucht van gekregen (hij had
er op 'De Schelde' van gehoord) dat er
'anthraciet-aanvoer' was geweest op het
spooremplacement in Vlissingen, bestemd
voor de Wehrmacht. Er waren die dag
door verschillende mensen de nodige
zandzakjes gevuld met antraciet, die ze
vervolgens her en der hadden verstopt. De
Duitsers hadden hier lucht van gekregen.
Gelukkig was er de nodige drukte in en om
de trein toen we in Vlissingen op het per
ron stopten. Alleen vader zou de trein ver
laten. Moeder en wij moesten in elk geval
