toen bekend werd dat de Walcherse
dorpsgemeenten niet bij Middelburg of bij
Vlissingen ondergebracht zullen worden.
Grootschaligheid kent z'n grenzen qua effi
ciëntie en ook kan in een gemeente met
twaalf dorpen (het dorpsstadje Veere
incluis) wellicht nog de kleinschaligheid als
waarde hooggehouden worden. De
gemeente Borsele mag hierbij als voor
beeld dienen, al kunnen we de groei van
waterhoofden ('s-Gravenpolder) en het
vergrijzen van andere dorpen (Ellewouts-
dijk en andere) beter niet ten voorbeeld
nemen.
Misschien kunnen we in Walcheren reali
seren waar Engel Reinhoudt in 1985 in het
blad Nieuw Zeeland voor pleitte: een soort
burgemeester in elk dorp. 'Een vent of een
vrouwe die a mie van aoles en nog wat
'elpt. Een soort ombudsmens die as
'elpt mie een formulier of zei wat a je doe
mot a je verbouwe wil. Of de fanfare an
subsidie 'elpt. Zurgt a een verèè-
nige ongestraft een verke
kan verlote.' Dat
laatste zit er
in de
jaren negentig met de onbeheerste contro-
ledrang van de ambtenarij natuurlijk niet
meer in.
Een verke verlote zal wel dieronvriendelijk,
milieuschadelijk of gewoon not done ('t
staat niet in de boeken) zijn in ambtelijke
kringen. In de toekomst word je ongetwij
feld opgepakt voor het pissen tegen een
boom en zonder twijfel zijn er over enkele
jaren ambtenaren belast met de hygiëni
sche controle van particuliere koelkasten.
De burgerlijke beterweterij en de onweer
staanbare drang tot plannen van onze
ambtenarenstand is aan het eind van de
twintigste eeuw een van de belangrijkste
problemen van Nederland geworden, geld
verslindend en voorbijgaand aan wat uit de
samenleving zelf aan initiatieven opkomt.
Dorpsraden lijken me een goede aanvul
ling
Illustratie op de omslag
van de in 1962 uitgegeven
brochure 'Verweer van het
gemeentebestuur van Oost- en
West-Souburg tegen de brochure
van het gemeentebestuur van Vlissin
gen, waarin annexatie van O.- en W-
Souburg wordt bepleit'.
