Ook spoelen er dan nogal eens hartegels
(echinocardium cordatum) aan. Deze zijn
familie van de stekelhuidigen waar ook de
zeesterren toe gerekend worden. De hart
egel leeft echter in het zand. Door storm
worden ze nogal eens uit de bodem los
gewoeld waarna ze in de vloedlijn terecht
komen. De vogels aan de kust ontfermen
'Suukerschepje' (foto H. Remijn)
zich erover en hebben zo een welkome
aanvulling op hun menu.
Dat men vroeger ogenschijnlijk onverklaar
bare zaken naar eigen interpretatie oplos
te, bewijst de Zeeuwse naam voor de hart
egels, namelijk 'koeteiers'. Men verwees
daarbij naar de zeekoeten, die normaal
gesproken niet aan onze kust verbleven
maar na een storm uit koers konden raken
en dan op onze kust terechtkwamen. Men
zag deze beesten echter nooit een nest
maken en jongen grootbrengen. Toch
lagen er op eieren gelijkende skeletten op
het strand. De link werd al gauw naar de
zeekoet gelegd en een nieuw Zeeuws
woord was ontstaan.
Nog een andere naam voor de hartegel is
'Spanjool'; waar dit vandaan komt is mij
een raadsel.
We gaan zo langzamerhand de zomer
weer tegemoet. Velen van ons zullen aan
het strand verblijven, voor een zonnebad
of een frisse duik in het zeewater. Besluit u
het laatste te doen, dan raad ik u aan op
een warme zomeravond te gaan, als het
even kan op een windstille dag. U zult ver
steld staan van het verschijnsel dat zich op
uw lichaam afspeelt. Het lijkt wel of u licht
geeft, niet door onzorgvuldig handelen in
de kerncentrale van Borssele - daar hoeft
'Scheermessen', Amerikaanse zwaardschede
'foto H. Remijn)
u niet bang voor te zijn -, nee, het is de
zeevonk (noctiluca miliaris), een eencellig
organisme dat deze ongevaarlijke reactie
veroorzaakt. Of, zoals ze hier zeggen: 'de
zêê licht', of 'de zêê viert'.
Ik heb u weer een kleine impressie gege
ven van onze rijke streektaal. Mocht u
aanvullingen of reacties hebben op het
bovenstaande, dan graag opsturen naar
de redactie.
Henk Remijn
