watermeters en een tweede stoomketel vermeerderde de boekwaarde met 1.683,151/2. In 1932, bij het einde van de concessie, werden als oorspronkelijke waarde van het dan bestaande onroerend goed de volgende bedragen vermeld Prise d'Eau 126.693,09 6" Zinker Keersluis 7.342,64 Gebouwen Biggekerke 16.025,90 Watertoren 30.607,651/2 Filters en kelders 45.442,661/2 Hoofdbuizennet 164.384,37 Machines, Ketels, Schoorsteen 2.2375,811/2 Watermeters 48.562,19 Persleiding 88.443,13 Dienstleidingen 60.284,89 goed drinkwater steeds maar toe. De V.D.M. zag het einde van haar concessie naderen en deed geen investeringen meer. Het waterwingebied van Biggekerke werd overbelast, zodat in 1932 het gemeente bedrijf water moest inkopen van het Mid delburgse waterleidingbedrijf, dat haar waterwingebied Oranjezon in Vrouwenpol der had. Het water werd geleverd via de nieuwgebouwde opjager Abeele. Dit was echter niet genoeg. Bovendien moest men vanaf die tijd ook de gemeente Oost- en West-Souburg van water voorzien. Vanaf 1936 werd via een toen gebouwde opjager bij de Sloedam Brabants drinkwater aan gevoerd, dat van de N.V. Waterleiding Maatschappij Zuid-Beveland werd gekocht. Er werden flinke winsten gemaakt door de Vlissingsche Duinwaterleiding Maatschap pij. De gemeente Vlissingen wilde hier ook van profiteren en op tal van manieren trachtte zij dit te bereiken, onder meer door een heffing op waterleidingbuis in te voeren. Dit raadsbesluit werd in 1914 door de Kroon vernietigd. Na de concessieduur (van 1883 tot 1932) moest de gemeente Vlissingen voor de complete overname van de V.D.M. 338.000,- betalen. De levering van drinkwater Uniek voor ons land was dat de Vlissing sche Duinwaterleiding Maatschappij alle klanten van een watermeter voorzag. Dat werd door de toen bestaande twaalf ande re maatschappijen niet toegepast, omdat men dacht dat dit klanten zou afstoten. De eerste jaren steeg de waterafzet fors, in 1884 werd er 18.379 kuub geleverd, in 1885 23.890, in 1886 27.832 en in het droge jaar 1887 46.689 kuub. In de jaren twintig nam de vraag naar Roerige tijden Tijdens de Tweede Wereldoorlog heeft het pompstation Biggekerke de stad Vlissin gen soms alleen van drinkwater moeten voorzien, omdat de aanvoerleidingen naar de zinkers door het Kanaal door Walche ren stuk waren gebombardeerd. Het pompstation zelf leed ook veel schade door de oorlogshandelingen. Zo werden de filters zwaar beschadigd en de dienstwo ningen licht tot zwaar beschadigd. Ver schillende putten en drainageleidingen werden vernield en de transportleiding naar Vlissingen had door bomtreffers vele breuken, terwijl bij het voormalige fort De Nolle honderden meters buis totaal waren verdwenen. In 1953 baande de woeste zee zich een weg door de duinen naar het waterwinka- naal in Oranjezon, dat werd geëxploiteerd door het Middelburgse waterleidingbedrijf. De gevolgen waren rampzalig, de machi nekamer liep volledig vol met zeewater, maar veel erger was dat het wingebied

Tijdschriftenbank Zeeland

de Wete | 1997 | | pagina 16