afy\
Van de redactie \>|M/
Voor de tweede keer dit jaar nemen we
afscheid van een redactielid. Heel lang
heeft Ria van den Driest-Louwerse in de
redactie meegewerkt, waarvan enkele
jaren als eindredacteur. We moesten 'heel
ver terug in de tijd' om te achterhalen hoe
lang dat nu wel is. Om precies te zijn 16
jaar, dat is, met de Bevrijdingswete van
november 1994 meegerekend, in totaal 65
Wete's (een pensioengerechtigd aantal).
Alle bijdragen heeft zij gelezen en gecorri
geerd. U begrijpt dat zij veel werk heeft
verzet en daarvoor bedanken wij haar. In
het volgende nummer van De Wete hopen
wij u haar opvolger te kunnen voorstellen.
Wij ontvangen elke keer weer bijdragen
voor De Wete. Daar zijn wij uiteraard blij
mee, want een lezenswaardig en interes
sant nummer kan alleen worden samenge
steld met de medewerking van (enthou
siaste) scribenten. De redactie wil graag
een serie artikelen wijden aan de voormali
ge gemeentehuizen op Walcheren. Zij die
ons meer over een oud gemeentehuis in
een bepaald dorp kunnen vertellen nodi
gen wij uit om hierover wat op papier te
zetten. Waar stond het vroegere gemeen
tehuis van... en wat is de huidige bestem
ming? Dat zijn de vragen die wij graag
beantwoord willen hebben.
Regelmatig zijn er in De Wete verhalen te
lezen over de Tweede Wereldoorlog op
Walcheren. Drie jaar geleden is er zelfs
een extra uitgave van De Wete versche
nen waarin belevenissen en gebeurtenis
sen, verteld door leden, waren opgeno
men. In deze Wete komt de toenmalige
vijand aan het woord. Jules Braat heeft
een aantal voormalige Duitse soldaten
opgespoord en hen hun verhalen laten
vertellen. Er komt een beeld naar voren
dat het over het algemeen rustig was op
Walcheren en dat het goed toeven was
voor vermoeide soldaten.
Robbert Jan Swiers wijst ons op de veran
deringen in de natuur op Walcheren. De
afgelopen zomer hebben we weer kunnen
genieten van het Walcherse landschap
met haar flora en fauna. Swiers wil ons er
in zijn bijdrage op wijzen hoe kwetsbaar de
natuur van ons heem is en hoe deze door
de ontwikkelingen in de afgelopen decen
nia behoorlijk heeft geleden. Maar, consta
teren Swiers en anderen, het gaat weer de
goede kant op, 'de stekelbaarsjes zijn
terug'. Er is nog een lange weg van
natuurbehoud te gaan.
De heer L.J. van der Vliet vertelt ons over
het bunkerstation Vlissingen. Een deel van
de Vlissingse haven was ingericht voor de
brandstofvoorziening van grote zeesche
pen. Aanvankelijk kolen, maar later ook
olie.
De heer K. Kareis blijft geïnteresseerd in
de herkomst van het Slabberjanspel. Elf
jaar geleden schreef hij al hierover in ons
blad en nu geeft hij zijn meest recente
inzicht.
Verder een informatief verhaal over het
Zeeuws filmarchief, een bloederig verhaal
uit Veere en een uitgebreide reactie op de
vraag hoe het zit met de Mein(d)ersweg.
Leo Hollestelle
