huishoudelijke hulp en bovendien hebben
hij en zijn kinderen vier bange oorlogsjaren
meegemaakt.
De derde generatie
Wim Kaljouw heeft, zoals gezegd, de vod-
denzaak overgenomen en is - zoals zo
vaak gebeurt bij een overname - al vrij
spoedig begonnen met een grootscheepse
reorganisatie. Hij was er ook wel min of
meer toe genoodzaakt. De hoge prijzen
voor vodden en metalen behoorden al lang
tot het verleden. De prijzen waren uiterst
laag. Vodden en oud ijzer waren bijna
niets meer waard.
De prijs van oud papier en karton was ook
niet geweldig, maar daar zag hij meer
geluk in.
Het moest wel grootscheeps aangepakt
worden, want zoals voorheen met paard
en wagen de huizen langs kon niet meer.
Om te beginnen moest er een tweede
hands vrachtauto komen (een kleintje)
waarmee sneller gewerkt kon worden. Ook
werd er een voor die tijd hypermoderne
papierpers aangeschaft van om en nabij
de tweehonderdduizend gulden. Later
kwam er ook nog een containerwagen bij
met de nodige containers, waardoor het
laden en lossen veel sneller ging.
Om efficiënt te kunnen werken werd er
door de firma Ruissen een geheel nieuw
bedrijfspand bijgebouwd, waarin de papier
pers geïnstalleerd werd en de boel gesor
teerd kon worden. De wijze van werken
veranderde zodoende ingrijpend en in het
vervolg zou er voornamelijk oud papier en
karton opgekocht worden. Vodden en
metalen werden nog wel gekocht, maar
alleen als ze werden aangeleverd. Of het
moest een grote partij zijn, dan werd het
nog opgehaald.
De vraag naar oud papier bleef vrij goed.
Door de enorme toename van dagbladen
en allerlei andere lectuur was er steeds
meer nieuw papier nodig. Er waren geen
bomen voor aan te slepen en bovendien
was hout toen ook al duur, zodat het aan
trekkelijk werd om van oud papier nieuw te
maken. De prijs van oud papier kon soms
aardig naar boven schieten (10 cent per
kilogram), al duurde dat meestal niet lang.
Die tijdelijk hoge papierprijzen waren voor
veel mensen een stimulans om het oud
papier te sparen en aan Kaljouw te verko
pen. Als de prijs enige tijd later weer naar
een dieptepunt zakte, was het voor parti
culieren niet meer interessant, maar voor
verenigingen wel, als ze tenminste een
grote partij konden aanbieden. Bijkomstig
voordeel was dat de mensen gewend
waren geraakt om oud papier op te sparen
en het daarom makkelijk aan verenigingen
of zendingscommissies meegaven. Maar
toen de prijzen nog verder zakten, was het
voor de verenigingen ook niet meer
lonend.
Omdat gemeentebesturen er steeds meer
toe overgingen om subsidies of garantie
prijzen beschikbaar te stellen, bleef de
aanvoer van oud papier evenwel stabiel.
Sterker nog, de toestroom werd groter,
waardoor er ondanks de wisselende prij
zen en winstmarges een goede boterham
mee kon worden verdiend.
Uitbreiding
Doordat de aanvoer van oud papier steeds
maar toenam, groeide het bedrijf na een
aantal jaren weer uit zijn jasje en moest er,
om meer opslagruimte en ruimte voor het
wagenpark te krijgen, een grote stalen
loods worden gebouwd. Ook 'breide' Wim
zelf een stukje aan een bestaande loods
